Maleise

De vakantie is voorbij. Op  http://romdomlagomagiore.blogspot.nl/  Kun je de foto's bekijken.

De kunstroute was gisteren heel leuk en druk bezocht. Fotootjes komen later.

Nu even bijkomen want ik heb een behoorlijke verkoudheid of noem het een griepje opgelopen.

Kunstroute Presikhaaf

Op 1 juni is de kunstroute presikhaaf waar ik ook aan meedoe.
Op die dag kun je mij vinden in de bibliotheek Presikhaaf. De schilderijen hangen er nu al.
Tot ziens.

Geluk bij een ongeluk

Gisteren heb ik de schilderijen voor de kunstroute opgehangen in de bibliotheek

En nu ik de gordijnen open schuif waar ik achter zat omdat ik al even allerlei dingetjes moest regelen op mijn computer, zie ik dat het prachtig weer is. De regenbuien zijn verdwenen en de grond heeft intussen voldoende vocht voor het groen. Ik denk dat ik maar eens heel snel op moet schieten om te genieten van de zon. Het is toch altijd weer heerlijk als de sombere luchten zijn verdwenen en de boodschappen droog binnengehaald kunnen worden.

Intussen ook nog een nieuw hoedje gekocht. Dat scheelt stukken wanneer mijn ogen uit de zon blijven. Dan kan ik werkelijk beter kijken.

Gister maakte ik ook nog een buiteling. Ik wilde oversteken en dacht dat de achteropkomende auto rechtdoor ging maar hij kwam de hoek om, Had ik de richtingaanwijzer niet gezien? Ik moet echt voorzichtiger worden. Toen ik achteruit wilde stappen verloor ik mijn evenwicht en rolde achterwaarts op de grond. Dat was schrikken hahaha. Gelukkig heb ik me totaal niet bezeerd. Ik merkte alleen gisteravond dat ik spierpijn had, maar dat is ook alweer over. Ik zou door al die toestanden nog gaan denken dat ik oud begin te worden ;-)

Wat een geluk toch bij een ongelukje.

Is dat nou toeval? Ik dacht, snel even een fotootje erbij zoeken en uit honderden fotootjes die ik ooit maakte pak ik meteen deze. Die rechterauto heb ik toch mooi ontlopen, want dan hadden ze me meteen mee kunnen nemen. (grapje) Ik hoop het echt nog een poosje vol te kunnen houden.

Stilte

Heerlijk het zonnetje in de kamer en met een boekje op de bank. Ik heb Krishnamurti weer eens tevoorschijn gehaald en vind het heerlijk te lezen hoe aandachtig en duidelijk hij de dingen beschrijft  van zijn omgeving en de gebeurtenissen rondom hem en dan vertelt hij verder over bijvoorbeeld meditatie.

"Meditatie is niet verzonken zijn in een grandioos idee of grandioos beeld: dat maakt iemand slechts rustig zolang dat duurt, zoals een kind dat met zijn speelgoed bezig is. Maar zodra het speelgoed zijn aantrekkingskracht verloren heeft beginnen de rusteloosheid en het kattekwaad uitvoeren opnieuw. 

De mediterende geest is zien, waakzaam zijn, zonder commentaar, zonder mening- vol aandacht voor de beweging van het leven met al zijn betrekkingen de hele dag door. En 's nacht, wanneer het hele organisme rust, heeft de mediterende geest geen dromen,  want hij is de hele dag wakker geweest. Alleen de tragen hebben dromen; alleen de half slapende hebben dromen; alleen de halfslapende die behoefte hebben aan de omgang met hun eigen toestanden. 
Maar als de geest waakzaam is zowel naar de uiterlijke en innerljke beweging van het leven luistert, dan komt tot zo'n geest een stilte die niet door denken gemaakt is.
Het is geen stilte die de waarnemer kan ervaren. Wanneer hij haar ervaart en herkent, is het geen stilte meer. De stilte van de mediterende geest ligt niet binnen de grenzen van de herkenning, want de stilte kent geen grenzen. Er heerst alleen stilte- waarin de ruimte voor verdeeldheid een einde vindt."



Steeds weer kan ik het lezen en realiseer me dat het werkt als een vreemd soort herinnering. Iets waar ik me weer opnieuw meer bewust van wordt.  O Ja. herken ik na het nogmaals aandachtig gelezen te hebben. O ja, en kom tot de conclusie dat ik nog steeds overdag vaak niet wakker ben en 's nachts  af en toe weet dat ik droom. hahaha.

Maar die momenten van stilte in en tijdens aandachtig bewustzijn die momenten zijn juweeltjes. Daarin is liefde de grondtoon en vreugdevol zowel als diep geraakt bedroefd zijn.