Rood, blauw en geel.

De opdracht was:
Schilderen volgens 'De Ploeg'.

Maandagmorgen heb ik me beperkt tot deze drie kleuren, geen wit erbij en schilderen...!! Lang geleden had ik een bos geschilderd door de ogen van mijzelf als kind. We wandelden in Otterlo door het Rieselo. Dichte bossen, hoge bomen die als kind nog hoger leken waar het zonlicht doorheen sijpelde. Dat wilde ik nu weer opzetten in die primaire kleuren. Het voelde goed en ik begon vlekken geel zonnlicht op te zetten afgewisseld door de rode en blauwe donkere vlekken van de grond. De mengkleuren die er ontstonden kreeg ik erbij kado :-).

Zo ontstond, niet alleen dit werkstuk, maar ook een heerlijk gevoel van herkenning op een heel nieuwe manier uitgewerkt. Ik kon goed zien hoe de verschillende kleuren in donkeren en lichten uitwerkten en zo was het niet alleen een goede oefening in kleurgebruik, maar ook een goede oefening in loskomen van een bepaalde manier van denken en merken dat het heerlijk is extremen een kans te geven.

Erg leuk vind ik nu ook om iets op te zetten wat aanvankelijk nergens op lijkt en bij de medeschilders misschien vraagtekens oproept. Daar had ik me jaren geleden heel onzeker bij gevoeld dus ook voor mijn persoonlijke ontwikkeling is schilderen in een groep mooi meegenomen.

Misschien schilder ik aan dit werkstuk nog  hier en daar wat door.

Laat los

Vanmorgen ga ik weer schilderen in het open atelier en ik weet niet wat ik zal gaan doen en hoe het moet gaan. Ik voel me onzeker. We kunnen schilderen wat we willen maar Annemarie geeft een maandopdracht waar ik wel graag aan wil werken maar ik heb er geen grip op. Spelen met kleuren en andersom denken. Niet de eigenlijke kleuren gebruiken maar werken zoals 'De Ploeg' dat deed.  Ik vind het moeilijk en zie het nog lang niet zitten.
Ik kan twee dingen doen. Gewoon mijn eigen gang gaan of me kwetsbaar opstellen en in de ruimte van NIET weten gaan staan en proberen.
Ik overleg met mezelf. Waarom zou ik het mezelf moeilijk maken? Ik schilder toch voor mijn plezier. Maar ja, ik ga toch ook om er iets van te leren. Als ik gewoon mijn eigen ding doe dan wordt mijn ervaring niet verder uitgebreid. Kan ik net zo goed thuis schilderen. Misschien moet ik een onderwerp nemen dat ik al eerder gebruikte en daar andere kleuren opzetten. Me wat meer in de kleurenleer verdiepen. Geen onderwerp gebruiken wat ik bij voorbaat al niet zie zitten en me niet aanspreekt. Maar ja ik ben al zo geobsedeerd door mijn weerstand tegen de moeilijkheden die ik voorzie. Dan is het moeilijk om me nog voor mijn eigen creativiteit open te stellen en een aardige compositie te bedenken. Dat merkte ik verleden week ook al.

Laat los El.
Kijk om je heen en stel je open voor alle mogelijkheden die er zijn. Durf te falen. Je hoeft niets te bewijzen en niets te laten zien. Alles is goed zoals het is. En als je het leuk vind iets te leren moet je er iets voor doen.
Pffff.
Ik ga zo meteen en ben benieuwd wat eruit komt.

Verwonderlijk hoe oude patronen ingesleten zijn en hoeveel aandacht er nodig is om ze los te laten.
Noem dat maar niet hard werken. hihihi.

Aan het werkstuk dat ik verleden week maakte kan ik zien hoe angstvallig vast ik zat
Thuis schilderde ik er nog een dorpje achter om het toch wat te laten lijken.

;-)

De facetten van de diamant.

De mens wordt wel eens vergeleken met een geslepen diamant die vele facetten heeft. Ieder facet is anders en er zijn vele mogelijkheden en kleuren die het licht in prachtige kleuren uiteen laten val, Het licht dat uit één geheel lijkt te bestaan, maar gebroken kan worden en zichtbaar wordt in aparte kleurrijke stralen, die je in ons mensen kwaliteiten zou kunnen noemen en die door de diamant van ons leven stralen.
Een prachtige metafoor die op allerlei manieren gebruikt kan worden om dingen in onszelf zichtbaar te maken. Zo hebben we vele kwaliteiten die allemaal vanuit die binnenste lichtbundel in schitterende regenboogkleuren naar buiten kunnen komen. Het is maar net welke oorzaken en omstandigheden er zijn en hoe de stand van de diamant is ten opzichte van het licht.
Zo kunnen wij ons draaien naar de gewenste stand om de kwaliteiten te laten zien die in ons aanwezig zijn.
Soms worden we door iets speciaals gefascineerd en willen daar meer licht en ruimte aan geven, andere dingen weten we misschien al wel en zijn van zichzelf al duidelijk zichtbaar.
 We kunnen er tot op zekere hoogte voor kiezen waar we ons op willen richten en wat we willen laten zien van de diamant die we zijn. Soms lukt het soms lukt het niet. We kunnen als we willen er wat meer energie instoppen om naar het licht gericht te blijven met dat deel waar we op dat moment voor kiezen en als het niet lukt moeten we nooit vergeten dat er voldoende licht aanwezig is om uiteindelijk de hele diamant te beschijnen die al onze kanten de kans geeft zichtbaar te worden ook al liggen ze aan de onderkant van de diamant verborgen.

plaatje van internet

Gelek Rimpoche

Geplukt van Facebook

Je wordt er zelf blijer van.