En Soph. De grenzeloze bron van het bestaan.

Zullen we eens even wat dieper in onze overdenkingen en aandachtige belevingen duiken?

Voor de liefhebber:

Kees Voorhoeve

In de Kabbalah, de mystieke stroming binnen de Joodse Traditie, vormt het begrip En Soph de Oerbron van het bestaan. En Soph is de sfeer van de Godheid, de Godheid als‘de verborgen God, ronddwalend in de diepte van zijn eigen wezens’ [1]. Het behelst een onpersoonlijke dimensie van het Heilige, die eigenlijk geen dimensie is. Deze Godheid is onkenbaar. En Soph is afgekeerd van de schepping en verblijft in diepe duisternis. Tegelijkertijd vormt En Soph de bron van het bestaan en is overal aanwezig. Het Heilige is zodoende naar de schepping toegekeerd. Het principe En Soph bestaat in alles wat bestaat. En Soph is de bron van een groot netwerk van verschijnselen waar aarde, lucht, water en vuur, mens en natuur, gedachten en gevoelens, liefde, wijsheid en inspiratie, aanwezig zijn. Het vormt een oneindige Ruimte. Deze Ruimte doordrenkt de gehele schepping en is de Enige en Ene Werkelijkheid.

Hier komt een overweldigende paradox naar voren. Dit is onbegrijpelijk. De naam En Soph betekent letterlijk niet-grens of zonder grens. ‘Zonder grens’ wil zeggen dat En Soph geen eigenschappen bezit en dat het alles overstijgt. De grens van ons bevattingsvermogen wordt hiermee overstegen. Het betreft een groot mysterie. We kunnen deze Oerbron niet in woorden uitdrukken. De naam En Soph verwijst naar een alles doordringende en overstijgende ervaring waar eigenlijk niets over te zeggen valt. Hoe kunnen we toch enigszins dit grote mysterie van En Soph begrijpen?

Lees verder mystieke overpeinzingen

In de spiegel kijken

Er zijn vier soorten mensen:
de eerst bekommert zich niet om zijn eigen heil en ook niet om het heil van anderen.
De tweede is al beter: hij bekommert zich om het heil van anderen, maar verwaarloost daarbij zijn eigen heil.
De derde die zich eerst voor zijn eigen heil inzet voordat hij zich om het heil van anderen bekommert, is nog beter;
maar het beste is degene voor wie het eigen heil net zo belangrijk is als het heil van anderen.

Anguttara nikaya 4:95

Dit citaat komt uit verzamelingen van toespraken van de Boeddha. Je vindt ze in het Theravada Boeddhisme een van de Boeddhistische stromingen. Het is interessant om er over na te denken. Sommige dingen komen ons hier in het westen vreemd voor. We zijn zo eigen gemaakt met vaak niet meer zulke zuivere christelijke leringen die gebaseerd zijn op het weggeven van jezelf en dat wordt dan barmhartigheid, liefde en mededogen genoemd, zoals de tweede mens wordt beschreven. Er voor een ander kunnen zijn is natuurlijk een mooi gegeven maar vaak loopt het uit op een opoffering die ervoor zorgt dat je er zelf niet meer mag zijn. Dat kan nooit de bedoeling zijn en daar wordt hier heel duidelijk over gesproken. Je bent zelf net zo belangrijk als de ander. Als je er zelf niet meer mag zijn kan je er ook niet voor een ander zijn dat is zoals ik erover denk.

Hoe we daar ieder persoonlijk in staan dat kun je alleen maar zelf bepalen. Ik weet dat ik merendeels voor mijn eigen heil kies dus aan de derde beantwoord.
Verder gaat het er met al deze dingen niet om dat je iets zou moeten zijn of iets zou moeten bereiken ook al staat er 'beter en best' het zijn slechts woorden om iets duidelijk te maken. Boeddha's woorden zijn bedoeld als spiegels om in te kijken en te weten waar je staat en hoe je gaat. Ik hoef me toch ook niet beter voor te doen dan ik ben.

Evenals de tien geboden uit de Bijbel en vele andere leringen daaruit. Niets! met een geheven vingertje van wat wel en niet mag. Nee, nergens voor nodig, daarmee werden we in het verleden meer dan genoeg geplaagd,  maar als een spiegel om in kijken zonder zelfverwijt dat het houdt me scherp en ik mag er zijn zoals ik ben  .

weten waar je staat en hoe je gaat

Weekend

De vrijdagavond ervoor, dat is altijd zo heerlijk. Het hele weekend nog in het vooruitzicht. De volgende morgen niet zo vreselijk vroeg mijn bed uit. Misschien is dat nog wel wat ik het fijnste vind.
Jammer genoeg gaat zo'n weekend altijd veel te snel voorbij en niet alleen het weekend. De weken vliegen door mijn vingers.
Naar mate de jaren stijgen lijkt het wel sneller te gaan. Het leven is veel te kort. Als je terug kijkt is het niet meer dan een waterbel.
Laten we het korte leven goed gebruiken en gelukkig zijn. Niet door het van buiten te zoeken want dat raak je weer kwijt, maar het van binnen verwerkelijken.
Dat betekent dan wel dat het niet uitmaakt of het weekend of door de week is. Zo leer ik steeds weer iets, zelfs van mijn eigen losse kreten ;-)

Problemen bij NS

Iedere dag maar weer een aangepaste regeling en problemen rondom Utrecht.

Onze planning was gisteren de Hermitage maar de NS maakt het er niet leuker op, dus besloten we naar Zutphen te gaan. Uiteindelijk kwamen we in Culemborg terecht om Ferries computer te laten maken. Onderweg maakte ik wat foto's vanuit de auto. Dat doe ik zo graag.