Huishouden

Weer bijna weekend.

Poetsen moet ik vandaag. Daar heb ik een broertje aan dood. Maar als ik eenmaal bezig ben kan ik in sommige karwijtjes wel weer plezier vinden. Maar stofzuigen, dweilen en strijken. Nee, daar houd ik niet van.
Ja, dat heb je als mijn hulp met vakantie is, maar ik hoop dat ze het ontzettend naar haar zin heeft. Ze verdient het dubbel eb dwars.
En dan boodschappen voor het weekend, dus ik zal maar eens snel aan de gang gaan.


Sorry, ik weet ook niet wat zij met mijn huishouding te maken heeft. Hooguit dat ze afgestoft moet worden. Ik moet nu opschieten.

De antenne uitsteken

Problemen van anderen oplossen ?
Is goed communiceren daarover mogelijk door mijn ontvangst antenne uit te steken? Niet in mijn eigen verhaal blijven zitten, maar open staan voor wat de ander te vertellen heeft? Mijn antenne uitsteken en proberen te zien hoe het zover gekomen is? Maar ja, als ik dat dan zie, dan merk ik dat het niet zo eenvoudig is om mijn oplossingen op een ander over te brengen. Meestal vraagt die ander daar ook helemaal niet naar.


Het is zo makkelijk als iemand iets vertelt om dan te denken: Dat zou ik heel anders gedaan hebben. Vooral de laatste dagen loop ik daar nog weleens tegenaan. Natuurlijk zou ik het heel anders gedaan hebben maar ik realiseer me dan dat de vriend waar ik mee communiceer leeft onder andere omstandigheden en dat hij/zij een heel andere voorgeschiedenis heeft . Als ik me daar goed in verdiep dan is de oplossing al moeilijker te vinden. Er is niet één mens hetzelfde en alle oorzaken hebben hun eigen gevolgen. 


Ik merk dan, primair en heel direct reagerend zoals ik ben, dat het niet goed is dat te doen en met de raadgevingen voor de dag te komen die ik als oplossingen zie. Als een vriend problemen heeft zou ik ze zo graag  helpen oplossen, maar de enige die dat kan is de persoon in kwestie. Soms kan ik een helpend handje toesteken in de vorm van begrip en medeleven of een opmerking, maar dan wel zonder de rancune van het denken: zie je wel, je had het ook heel anders moeten doen, ik zei het je toch! Oplossingen voor een ander bedenken loopt meestal op een mislukking en frustraties uit.

Nee, ik oefen me maar zoveel mogelijk in stilzwijgen en luisteren al lukt me dat niet altijd. Geduld en open staan voor de pijn en problemen. Voelen en kijken waar de pijn zit met een uitgestoken antenne.  
De motivatie daartoe probeer ik steeds weer boven te halen. Want beginnen met een goede motivatie is de helft van een  probleem al draaglijker en maakt mijn hele dag goed.

Regen

Regen regen regen.

Ik ben toch veel te druk voor de zon.

Voor hem maakt het niet uit.

Verslaving ?

Ik kan dan wel denken hier digitale vakantiedagen in te plannen maar daar komt in de praktijk weinig van terecht. Intussen ben ik met de lay out bezig  geweest van verschillende prospectussen, programma boekjes en brochures voor de Theosofische vereniging, daarvoor moet ik nog naar de copyshop en verder het bijwerken en opnieuw vorm geven aan het web, maar dat is nog niet helemaal klaar. En ik moet nog voor augustus het foto achief van Jewel Heart in orde zien te krijgen en daarvoor geldt: de laatste loodjes wegen het zwaarst.

Verder nog bijna dagelijks bij mijn schoonouders geweest want er moet nog zo een en ander gebeuren, de naweeën van de verhuizing. Het valt niet mee als je 83 en 88 bent om dan zo'n grote overschakeling te moeten doen. Nu ga ik er weer zo heen, want het laminaat in de gang is net berg en dal, je breekt er je nek over ik hoop dat het vandaag wordt verholpen.

Soms heb ik even het gevoel ik stop ermee, met mijn log, want dan heb ik helemaal nergens zin meer in.
 Maar een middagje bankhangen en een nachtje goed slapen doet wonderen. Ik zit toch veel te graag achter dat beeldscherm om ermee te 'kunnen' stoppen.

Verslaafd??
Ach valt wel mee.

Dat zeggen ze allemaal. ghaghagha.

Deze heel oude aquarel deformeerde ik

tot deze ontwerpjes.