De merel

Die grote boomstronk was zo prachtig en hij lag daar, voor de ingang van de Heemtuin. Hij was zeker meer dan een meter in doorsnee en hol. Ik boog me eroverheen en daar zat hij. We keken elkaar aan en voorzichtig haalde ik het fototoestel naar boven. Hij bleef rustig zitten alsof hij wist dat ik hem geen kwaad zou doen. Zo stond ik zeker vijf minuten, samen met mijn kleinzoon foto's te maken. Even oog in oog met een merel alsof we communiceerden. Was hij misschien ziek met al die zandkorreltjes op zijn veren? Of gewoon onbevreesd voor onze uitstraling?

De boomstronk was een prachtige entourage

Vooruitzicht.

Het is weer bijna weekend. Alhoewel ik niet meer werk en veel vrije tijd heb, nou ja... :-) ???

Ben ik toch altijd weer blij dat het weekend is. We hoeven niet vroeg op, want een of twee maal in de week begint de dag om 5 uur 30 en daar heb ik toch zo'n moeite mee. Ik ben echt een avondmens. Toch wil ik graag solidair zijn en we staan altijd weer samen op, ook als ik eens een keer in het weekend er vroeg uit moet, maakt Fer de broodjes en zet de koffie klaar.
Wat lijkt het me heerlijk als hij ook niet meer naar zijn werk hoefde te gaan. Maar daar moeten we misschien nog wel even op wachten. Aan de andere kant is het natuurlijk erg mooi dat hij nog steeds werk heeft in deze tijd.
Maar morgen is het zaterdag en het fijnste van de vrijdag vind ik dat vooruitzicht.

Ik vind een blog toch leuker met een plaatje.

vandaar.

Vakantie

Wekelijks komt mijn kleinzoon hier naartoe. Omdat hij vanuit Markelo hier naar school gaat overnacht hij hier een of twee maal in de week en wordt hij ook al vroeg gebracht en later op de dag weer opgehaald. Aanmoediging bij zijn huiswerk heeft hij meestal wel nodig, maar nu was het vakantie en kwam hij voor de lol zonder de druk van het huiswerk.
Oma misschien kunnen we samen gaan fotograferen?
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd en we hebben er een heerlijk middagje van gemaakt. Ik heb al een hele tijd weinig of geen foto's gemaakt en het weer is ook wat aangenamer. Ik ben nou eenmaal een koukleum.

En dit is één van zijn resultaten.

Redactievergadering

Ik zit in de redactie van het Jewel Heart Magazine. We streven ernaar om drie maal per jaar een blad uit te geven met interessante artikelen over Boeddhisme. Ik werk daar zo ongeveer tien jaar aan mee. Niet omdat ik artikelen schrijf maar ik probeer het geheel in een herkenbaar en aangenaam jasje te steken en versier het met afbeeldingen en foto's. Ik heb daar veel plezier in en alhoewel de samenstelling van de redactie  regelmatig wijzigt en Albert en ik de langstzittenden zijn is het met alle medewerkers door de jaren heen, een aangenaam samenzijn en overleg wat we er de volgende keer weer van gaan maken. Er is altijd wel wat uit te wisselen, te stoeien en te graven naar ideeën en onderwerpen. Het blad dat nu op de plank ligt ging over communicatie en het zag er wel weer mooi uit met leuke artikels. Het achterkantje wordt meestal direct gelezen door de ontvangers want Paula Boon weet er altijd iets leuks van te maken.

Enfin de vergadering is weer achter de rug en nu moet er gewerkt worden aan het volgende nummer maar hier speciaal voor mijn bezoekers even de tekst van het achterkantje van de laatste uitgave.

Vrouw: ‘Nee, ik verrek het om er heen te gaan! Daar heb ik helemaal geen trek in!’.

Man: ‘Verdomme hé, wat doe jij agressief!’

Vrouw: ‘Ja, zo voel ik me ook!’

Man ‘Maar jij bent verdomme niet de enige die er een probleem mee heeft. Je doet alsof je de enige op de wereld bent! Jij denkt alleen maar aan jezelf!’

Dat alles hoorde ik terwijl ik op een bankje lekker in een zonnetje zat. Terwijl ze wegliepen dacht ik: hoe zouden ze zich nu, na dit gesprekje, voelen? Gesteund, begrepen? Ik dacht het niet. 

Ik was een aantal jaren geleden in Plum Village in Frankrijk. Tijdens een lezing nodigde Thich Nhat Hanh een echtpaar uit om voor de groep van honderden mensen met elkaar een ‘opnieuw beginnen’ gesprek te voeren:

Vrouw: ‘Ik heb de laatste tijd gezien dat je het moeilijk had, maar ik was er niet voor je. Ik was te druk met mezelf bezig. Ik sloot me voor je af en dat spijt me oprecht. Ik wil je nu vragen om wat meer over jezelf te vertellen.’

Man: ‘Ik heb me de laatste tijd niet zo goed gevoeld. Ik was in beslag genomen door allerlei problemen. Ik was somber en terneergeslagen. Dat was voor jou niet gemakkelijk. Het is een opluchting voor me om met je te praten. Ik was er ook niet voor jou en dat spijt me. Wil je me helpen…. ?’

Het echtpaar leek alles om zich heen, behalve elkaar, te vergeten. Spreken en luisteren met een open hart in al je kwetsbaarheid. Zo kan het ook!

Ik raakte ontroerd en de tranen liepen over mijn wangen. Om me heen hoorde ik gesnif van neuzen en geritsel van zakdoekjes.

In de lotus soetra wordt aangeraden om met de ogen en oren van mededogen te kijken en te luisteren.

Wat heb ik nog veel te leren!