Er verdwijnt veel

 Ik ben met mijn fotootjes  bezig geweest en kwam ook een paar foto's tegen van een doodgewone bromvlieg die we normaal gesproken van ons afslaan.  Maar al ik goed kijk dan zie ik hoe mooi de natuur is. We hebben er misschien als mens zo af en toe wel last van maar hoe ingenieus zit zo'beestje in elkaar. 

Die mooie zuignapjes onder de poten waarmee ze  overal tegenaan kunnen klimmen'

De natuur is wonderbaarlijk. En ze ruimen ook obze vieze troep die we achterlaten op.

Wat zijn we toch vreemde wezens die niet meer samen met de natuur lijken te kunnen overleven en er een puinhoop van maken.

Hopelijk blijft er nog genoeg moois over al maken we veel kapot met onze ingrepen. Er zijn gelukkig nog steed mooie dingen te zien en te ervaren. 

Maar ja, er verdwijnt helaas ook veel.

Laatbloeier

 Tig keer kijk ik de tekst in mijn blogjes na en moet ik steeds opnieuw andere fouten verbeteren die ik de keer ervoor niet zag. Dat is niet zo erg maar hethelpt niet. Het lijkt wel of het toetsenbord een spelletje met me speelt 😆want steeds komen er weer nieuwe tikfouten die ik niet gezien had tevoorschijn omdat ik woorden en zinnen niet meer totaal  overzie en mijn hersenen invullen wat er niet staat.  En nu neb ik het maar boven in de foto getikt en maak ik me er niet meer druk over in de hoop dat er geen onaangename conclusies worden getrokken. 

En al zou dat zo zijn dan laat ik het ongemak daarvan gewoon aan de lezer. Bloggen is veel te leuk om ermee te stoppen zo denk ik daar tot nu toe over. Zolang het lukt lukt het en hopelijk mog heel lang. Een hoger  contrast en grotere letters, alles wat helpt heb ik tot mijn beschikking. Mijn hartje wat wil je nog meer zou mijn moeder zeggen.😅 De schat.

Eerst dacht ik dat het besjes waren  maar het zijn de knoptjes van de bloemen van deze laatbloeier

En dat kan ik dan mooi zien als ik de foto's thuis bekijk

Vlinders en insecten schaarste

 Vanmorgen , of eigenlijk vanmiddag want we waren zo laat, zijn we weer even naar Het Depot in Wageningen geweest. Onderweg prachtige Hollandse wolkenstraten

  

Maar in het Depot is het ook altijd  erg mooi alhoewel ook  onrustbarend.  Wat zijn er weinig insecten, wat is het droog en lijkt het hier en daar wel herfst.

De klimrozen tegen de palen zagen er troosteloos uit. Ik  ik had niet de neiging er een foto van te maken maar nu ik met dit blogje bezig ben denk ik: gemiste kans. Over die schaarste schreef ik ook al  op Facebook. 

Waar we andere jaren volop vlinders op bepaalde planten en bloemen tegen kwamen. Op de vlinderstruik bijvoorbeeld

 daar is het nu een zeldzaamheid een vindertje te spotten. 

Toch kwamen we nog een eenzaam koolwitje tegen en daar maakte ik een hele serie fotootjes van. 

Dus weer tevreden naar huis en blij over een heerlijke wandeling en mooie foto's. En wat heerlijk dat ik dan alles thuis  op mijn grote tablet kan verwerken en bekijken. Het beeld is zelfs veel mooier dan op de monitor van mijn pc. Puur genieten.

De warmte doorkomen

 Het ouder worden is goed merkbaar. Nou ja, zo erg is het nou ook weer niet maar gister (maandag) was het erg vermoeiend. Dat kwam natuurlijk ook door het weer. We wilden nog erven een wandelingetje maken door de dierentuin en daar begint het al om vanaf de parkeerplaats naar boven te lopen langs de pinguins de heuvel op en dan maken we eerst maar even een rondje om de tuin met de kleine aapjes. Dan kunnen we even bijkomen want gister vond ik het echt heel vermoeiend. Maar goed, we hebben geen haast en zo houden we hopelijk toch de conditie een beetje op pijl. Die aapjes fotografeer ik niet meer daar heb ik er genoeg van  fotografeerd😆 maar... 

Er zat weer zo'n prachtige vlieg met mooie ogen op een bloemetje en mijn lief maakte me daar gelukkig  attent op.  De stekelsluipvlieg.

Met een lichaamslengte van 15 tot 19 mm is dit een van de grootste vliegensoorten.

Het vrouwtje legt haar eitjes in de larven van andere insecten. Hierin komt de larve van Tachina grossa tot ontwikkeling. De belangrijkste gastheren zijn langharige rupsen van de spinners, in het bijzonder die van de hageheld (Lasiocampa quercus) en veelvraat (Macrothylacia rubi).

In Nederland komt meestal 1 generatie per jaar voor. De soort is te zien vanaf juli tot in augustus. Het leefgebied bestaat uit droge, open weilanden, veengebieden en heidevelden.

De informatie haalde ik van wikipedia.

Eerder had ik hem al in Wageningen gefotografeerd. Wat een apart en mooi beestje.

Maar dan toch naar een beetje doorlopen.want daar doen we het toch ook voor, om in beweging te bl;ijven. Laten we maar eens bij het restaurant van bovenaf naar de Safari gaan kijken. En jawel hoor moeder neushoorn was ook aan de wandel met haar kroost. 

En wat dan helemaal leuk is zijn de doodgewone musjes en reigers die de Zoo als hun thuis gebruiken. Ach er is altijd van alles te zien. 

Is dit geen snoesje

En van deze engelachtige rover kan ik nooit genoeg krijgen. 

Intussen wordt het steeds warmer. Dus we hebben nog net op tijd de warmte getrotseert en vandaag zit ik weer op mijn lauweren te rusten en houd me bezig met tekenen op tablet. Heel wat minder vermoeiend.

 Zo kom ik de warmte wel weer door. 

Echt een warme zomer tekenen.