Wie ben ik

 Er verandert veel. Daar ben ik al een paar dagen over aan het nadenken en vooral over de veranderingen in mijzelf. Is er nog iets over van de Elly van mijn jeugd en ook van de Elly op middelbare leeftijd nu ik intussen oud ben geworden?

 Natuuerlijk de verandering processen gaan zo langzaam dat je het vaak niet eens in de gaten hebt hoe je zelf ook verandert maar voor mij geldt vooral dat ik ook bewust aan veranding gewerkt heb omdat ik tegen veel dingen in mijn leven aangelopen ben waar ik liever geen tweede keer tegenaan zou willen lopen.  Nou gaat het tever om daar een compleet beeld van te schetsen op een blogje.en dat ben ik ook niet van plan. 

Ik heb in ieder geval geleerd dat de omstandigheden niet altijd naar je eigen hand zijn te zetten en als je iets kunt veranderen is het alleen maar de manier waarop je met de omstandigheden omgaat. Natuurlijk is dat kort door de bocht en zijn sommige omstandigheden wel te veeranderen en als dat mogelijk was heb ik ook dat wel gedaan.  Soms waren dat grote beslissingen en consequenties die voor mij gelukkig goed zijn uitgepakt.

Intussen kijk ik nu terug op een leven waarin heel veel is gebeurd. Een leven waarin ik altijd bezig ben geweest met ontwikkelingen in mijzelf en in mijn omstandigheden door eraan te werken en soms kwam er zoveel op me af  dat ik iedere keer weer even gas terug moest nemen om 'alles op een rijtje te zetten' zoals ik dat altijd noemde. En nu ik dat allemaal een beetje kan overzien, vallen er steeds meer kwartjes  op de juiste plek en is het goed zoals het is geworden en het is zoals het is. 

Ik voel me heel betrokken bij alles wat er in de wereld gebeurd en zie rondom me hoe iedereen worstelt met het bestaan blij is in goede tijden en onderuit gaat als het weer eens niet loopt zoals men wil. Hoe de wereld aan het klimaat ten onder gaat en ieder voor zijn eigen winkeltje er het beste uit probeert te slepen. Het is van alle tijden en oplossingen zijn er niet voor het oprapen. Want wat voor de een de belangen zijn is voor de ander desastreus. 

In veel dingen voel ik me steeds meer een toeschouwer.  Ik ben nooit iemand geweest die op de baricade ging staan voor een ideologie en was me er altijd van bewust dat niet iedereen dezelfde waarheid heeft. Natuurlijk heb ik ook mijn eigen waarheden maar hoef die niet aan anderen op te leggen. Misschien waren er jaren dat ik jhet gevoel had dat ik dat wel goed was om te doen  maar nu ben ik tot de ontdekking gekomen dat jet  geen ogen opent van mensen die andere waarheden hebben maar slechts afstotend werkt. 

Ook ben ik tot de conclusie gekomen dat heel veel van mijn eigen waarheden  die ik wilde profileren gebaseerd waren op het feit dat mijn gevoel van eifenwaarde daarmee gemoeid was maar dat daar mijn zelfrespect daar totaal niet in verankerd was want  ik hoefde alleen maar  te zijn die ik was. 

Kort en goed zie ik nu hoe anders ik in het leven sta dan dertig jaar geleden. Vooral de laatste twintig jaar heeft zich dat voltrokken mede door de veranderende omstandigheden waar ik mee uit de voeten leer komen en op mijn iegen manier van het leven kan genieten. Ik heb de hoog emotionele hoogte en dieptepunten achter me kunnen laten en een weg gevonden in wat meer rust en stabiliteit in mijn eigen middelpunt.  

Dat lijkt misschien saai maar het is verre van eentonig want het is heel kleurrijk. Nieuwsgierigheid en een oefening in  liefdevol aandachtig aanwezig zijn, ligt eraan ten grondslag. 

De druivenrank in het kasje van een vriendin

Schetsen

 ik zag een tekening van een vriendin. Zo leuk. Ze is een kei in het maken van tekeningen en vertelde dat ze overal en altijd tekende . Ook op de boodschappen briefjes en dan kan ze soms  de boodschappen niet mee lezen. Zo leuk vind ik dat. Het inspireert me om ook weer aan het schetsen te gaan en ik heb daar heel leuke kleine papierthes voor. Maar...

het lukt niet meer op die kleine kattebelletjes. Ik krijg het niet meer voor elkaar want met potlood is het contrast niet hoog genoeg en met pen merk ik dat ik het huiste punt om de pen neer te zetten niet kan vinden en er regelnatig grandioos naast zit. 

En wat ben ik dan blij met mijn tablet waarop ik heel contrastrijk en uitvergroot toch schetsjes kan maken.  Ik ben van plan daar heel veel gebruik van te gaan maken. 

Maandag wasdag

Ik verbaas me erover hoe het mogelijk is dat iedere dag een ander gevoel of idee met zich meebrengt. Ook al leven we al jaren niet meer in het ritme van de verplichte werkzaamheden,  er blijven toch bepaalde gevoelens hangen. Zo heb ik vrijdags altijd het blije 'nijna weekend' gevoel terwijl we de hele week niet hoeven te werken en naar een baas hoeven te gaan er er is toch naltijd weer een vrij weekend gevoel.  Nu op maandagmorgen is er weer het gevoel dat de werkweek weer  begint. 

Nu is het vakantie en normaal ga ik op maandagmorgen naar het schilder atelier en word dan weer geinspireerd door wat mijn mede schilders allemaal aan enthousiasme inbrengen,  Dat is altijd een mooi begin van de week.  Dus nu is er ook weer dat vakantie gevoel van enkele weken thuis lekker mijn eigen ding doen terwijl  naar de schildergroep gaan ook mijn eigen ding is. 

Ook de zoom cursussen die ik graag doe en waaardoor ik makkelijk contacten met gelijk gestemden kan onderhouden en communiceer,, is dus even verdwenen en dat helpt oppk mee aan dat vakantie gevoel.  Geen 'verplicht leesvoer'  om geinformeerd te zijn over de onderwerpen die worden besproken en dat geeft ook een vrij gevoel terwijl er totaal niet van een verplichting sprake is. Maar het meest vreemde is eigenlijk dat iedere dag onder alle omstandigheden toch altijd het maandag-, dinsdag-, woensdaggevoel enzovoort met zich meebrengt. Nu, vandaag op  maandag is er  dus toch weer het gewone doordeweekse maandag gevoel. Ik zou bijna zeggen: Maandag, wasdag.  En daar heb ik in mijn archief, zeker weten, een gepast fotootje bij. Maar helaas die is niet zomaar voor het grijpenn bij deze blog methode maar nmisschien plaats ik hem later.

Toch gevonden 

We maken er hopelijk een mooie en goede week van 

In het vrije weekend ben ik weer een beetje aan het stoeien geweest op mijn tablet met digitale waterverf,. Spannendn om uit te vinden nhoe de verschillende penselen werken en je ermee kunt spelen.

Blogpraat

 Het is vakantie en dat is goed merkbaar. Ik heb het idee dat het overal rustig is. Zeker op het blog merk ik dat. Ik blog al tientalle jaren maar de vaart zoals vroeger is er helemaal uit. Bloggen en volgers en statistieken zijn denk ik erg afhankelijk  en werken ook op basis van wederkerigheid. Als je zelf niet veel meer op bezoek gaat en reageert op andere blogs wordt het op het eigen blog ook minder. 

Nou is dat niet zo'n ramp want ik vind het vooral belangrijk om te bloggen voor het plezier dat ik er in heb. En soms weet ik heel weinig te bloggen of misschien wel niets en een andere keer heb ik er reuze plezier in om een beetje in de rondte te kletsen en te rammelen op een toetsenbordje. 

Wat ik wel jammer vind is dat het zien steeds lastiger wordt. Door de blinde vlekken kijk ik veel tikfouten over het hoofd en dat is de ene keer erger dan de andere keer.

Gisteren bijvoorbeeld had ik een slechte ogendag. Dan heb ik ook nog eens bij die blinde vlekken (of halve letters die wegvallen zodat ik voor de h een n zie en zo meer of hele letters die ik niet zie maar waarbij het automatisme me gewoon door laat lezen) een waas voor de ogen en dan lijk ik mijn moeder wel, die zat ook altijd met een zakdoekje het vocht uit haar ogen te halen in de hoop iets beter te zien. Maar op zo'n dag helpt dat niet zoveel. Ik ga steeds meer op mijn moeder lijken en heb soms zelfs het gevoel dat ze een beetje in mij doorleeft.  Het oud worden of zeg maar gerust oud zijn brengt veel bijzondere dingen met zich mee. 

Vanmorgen bij het wakker worden merkte ik dat ik wat rustiger uit mijn ogen keek, Mooie gelegenheid om weer eens wat te bloggen in de hoop niet al te veel fouten over het hoofd te zien. En wat er toch aan fouten blijft staan moet je me maar vergeven. Want ik moet ook nog eens met de instellingen aan de gang. Er komen geen rode streepjes hier onder de fouten te staan en af en toe vult compie zelf een ander woord in dan mijn bedoeling is en dat pakt soms heel apart uit, Voordeel is dat een heel ander woord wel zichtbaar is maar foute letters zie ik over het hoofd  evenals een ontbrekende letter of een letter teveel. 

En verder over die rust die ik ervaar,  die is er misschien helemaal niet zo en zal het op de campings en in de diverse uitgaans mogelijkheden en parken vast erg druk zijn want het is mooi weer en er zijn veel nederlanders in eigen land op vakantie.  Dat merkte ik deze week in de dierentuin waar we even naartoe gingen. Daar was het inderdaad wel druk. Net zo druk als in de weekenden en dan gaan we nooit vanwege de drukte maar dinsdag leek het wel weekend. Dus misschien deze weken de dierentuin maar even vermijden .

In de dierentuin zitten niet alleen dieren in een kooi maar daar vliegen ze ook vrij rond en snoepen van wat toeristen laten vallen. 

Maar ja, daar heb ik verder niet zoveel weet van. Het is de bedoeling dat wij zo op ons gemak weer gaan fotografgeren, Dan zoeken we een plekje uit waar het lekker rustig is en we heerlijk onze gang kunnen gaan. Heel vaak komen we dan in het Depot Wageningen terecht. Daar is zoveel te zien aan planten, bloemen, waterplassen en insecten. En heel fijn vandaag ook nog eens  rondkijken met een open en minder wazige blik blik. 👀

 ik ben nog steeds de meest confortabnele manier aan het uitzoeken  over hoe, wat en waar ik het makkelijkst mijn fotootjes op kan slaan om ze overal eenvoudig voor het grijpen te hebben en dan voor de blog op een wat lagere kwaliteit om ruimte te besparen. 

En dit zijn dan wel gekortwiekte dierentuinvogels . Ik maakte ze vanaf de overkapping in de safari met de zoomlens.