Kerstkaarten zonder trauma

 Ziezo. Ik heb toch weer de adressen zelf op de enveloppen gekregen. Ook al is het lastig te zien. Ik schrijf ze min of meer op gevoel want de vertekeningen die de macula geeft, maken dat ik al ik niet op gevoel doorschrijf op een verkeerde plek doorschrijf omdat de letters verspringen. 

Er zijn nog misschien een paar  kaartjes die ik alsnog even op een rijtje moet zetten en versturen. 

Tja, dingen op een rijtje zetten. Dat doet ne denken aan lang geleden toen ik in een scheiding verwikkeld was die een zware wissel trok op mijn mind.  Af en toe zag ik door de bomen het bos niet meer omdat ik bedreigd werd door mijn ex om dat hij me van kant wilde maken.  De kinderen in de pubertijd en  ik kon geen kant op omdat ik was wegelopen en geen eigen onderdak had. Afhankelijk van de goodwil van, gelukkig schatten vab  ouders en familie. . pff. dat waren tijden en regelmatig gebruikte ik die uitdrukking als het me allemaal even teveel werd. ''Even alles op een rijtje zetten''. Als je wilt kun je het allemaal lezen in het boek dat ik later ook nog op internet zette. Gratis leesvoer voor de kerst en waar gebeurd. 

Als de hemel valt 

En hier zit ik dan. Het is allemaal goed afgelopen hoor. En ik heb er gelukkig geen trauma's aan overgehouden maar wel een veel beter leven. Soms moet je door een zwaar dal om het leven te leven zoals het voor jou zinvol kan zijn en o wat waardeer je dan alles wat er is.  

Feed back aan blogger voor pennetje.

 Ik zag een vraagtekentje rechtsboven naast mijn fotootje en zocht naar 'post bewerken' .  Natuurlijk kreeg ik geen goed antwoord voor mijn probleem met het verdwenen pennetje maar helemaal onderaan kon ik feed back geven en dat deed ik. Ik klikte op het linkje dat ik niet goed geholpen was en in het reactie formjulier en meldde ik mijn wens naar het bewerkingspennetje.

Wie weet, als we dat noiu allemaal doen zet dat hopelijk zoden aan de dijk en komt het pennetje weer terug.

Ik wacht vol spanning. 

Chaos

 Ik ben een chaotische blogger. Er zijn dagen dat ik er helemaal geen zin in heb en doe er dan ook niets mee en zo plots gaat het weer kriebelen en heb ik de neiging om zelfs weer met een heel nieuw blog te beginnen. 

Door het gedoe met dat pennetje belandde ik weer op wordpress en dacht: Hier was het toch ook altijd wel weer leuk om te doen en ik kan hier makkelijk zo af en toe een fotootje [laatsen. Dus nu heb ik bedacht om dat toch maar te doen en de eerste staan er al. En dat niet alleen, ik wil er ook nog eens citaten bij gaan plaatsen die ik mooi vind en waar ik zelf iets aan heb.

Nou vind ik citaten altijd heel lastig om daarmee rond te strooien want ze zijn altijd uit de context gehaald en meestal is er veel meer uitleg bij nodig. Mijn ervaring daarmee is dat vaak ieder woord een veel diepere betekenis heeft dan je op het eerste oog zou denken. en daar is het objectief proberen te kijken naar jezelf voor nodig. En daarna volgt er dan ook nog eens een hele weg om er iets mee te doen in je eigen leven.  Maar ja dat soort overwegingen houd ik dan liever in dat blogje van mijn eigen wijze en op 

https://fotoosvanelly.wordpress.com/

Nu dus fotootjes en citaten.

Wat een onzin het kan toch net zo goed allemaal op één blog onder verschillende labels.

Kijk dat bedoel ik nou😂

Chaos . 

Ik probeer het in ieder geval te structureren. 

werkbaar maken

 Er zijn zoveel dingen over het leven zelf waar ik wooorden aan zou willen geven. Maar dat lukt me niet altijd. Meestal zijn er van die momenten dat ik het toch wil proberen en daarvoor heb ik dan  https://ellyseigenwijze.blogspot.com/ want ik merk dat op het moment dat ik er woorden aan geef de dingen ook voor mijzelf duidelijker krijg. Dus lag ik daar vanmorgen over na te denken en kwam er weer zo'n onderwerp in mijn gedachten./ Dingen waar ik mee bezig ben en dan kan ik niet langer in bed  blijven liggen maar sta op . En op het moment dat ik opsta en de kachel aan doe en de laptop pak ben ik het meeste weer vergeten en lijkt het steeds minder belangrijk.

Hebben jullie dat nou ook of ben ik zo'n raar mens?😅. En toch probeer ik het steeds weer. Of het nou lukt of niet. Als het woorden krijgt, krijgt het ook handjes en voetjes en daar kan ik iets mee. dan wordt het werkbaar, Dan kan ik de ideeen die daaruit ontstaan in mijn leven integreren. 

Dus werp ik me dit weekend toch weer op het andere blog om er iets van te maken dat ook leefbaar voor mij is.