Zondagmorgem aan het ontbijt zat ik behoorlijk op mijn praatstoel en dan rol ik van het een in het ander en zou willen dat ik een en ander hier zou kunnen herhalen.
Het begon met waar ik aan dacht. En vandaar rolde ik door naar overdenkingen die ik weer een keer op Ellys eigen wijze wil plaatsen
Maar eerst over de zondagmiddag met een groepje ouderen naar een open dag van een kunstenaarsgroep die hier op een terrein in Presikhaaf werkzaam is. Dat gaat voor mij tegenwoordig toch heel wat vanzelfsprekender dan vroeger toen de kinderen nog klein waren. In die periode kon ik nooit zomaar ergens naartoe waar ik zelf zin in had. Met handen en voeten gebonden want al leek het een grapje, dat was het niet. Het verhaal was: Wie ze krijgt (de kinderen) mag ze houden. De vrije tijd was voor de ex en ik was er voor het huishouden en de kinderen. En zo rolde de gedachten door dat er ontzettend veel vrouwen zijn die nog steeds gebukt gaan onder de terreur van narcistische mannen en dat het in mijn omgeving soms lijkt alsof het alleen maar erger wordt. Ik kom het overal tegen. Vaak onder zeer zware onstandigheden.
Maar hier plaats ik nu wat fotootjes van een heerlijke vrije midaag. Misschien een beetje verlaat maar dat komt omdat ik nu eindelijk ook een vakantie gevoel begin te krijgen omdat we weer wat meer op stap zijn geweest. Terwijl alle standaard activiteiten weer volop beginnen is dat best druk.
