Uitlopers

En nu nog eens wat, ik had beloofd nog iets te laten zien van mijn aankomende avocadoboom waar ik het topje uithaalde volgens de gestelde regel van 30 cm. Eerlijk gezegd had ik er meer dan 30 cm uitgeknipt en vreesde het ergste. 

De top zette ik voor de zekerheid maar pij de stek van de passieplant in het water in de hoop dat er worteltjes aan zouden komen. Maar dat lijkt ijdele hoop.

Ik zit al een eeuwigheid te wachten op worteltjes aan de passie stek maar de avocadostek lijkt helemaal een troosteloos gebeuren. Alle afgevallen bladeren zitten al in de vuilnisbak en het laatste stukje kan er wel achteraan zo te zien. 

Maar wonder boven wonder. De getopte pit van de avocadoboom begint uit te lopen. Valt er toch tijdens  de eerste regenbu,i voor dit hopelijk mooie weekend, nog iets moois te melden. 

Kweeperen

Gisteren heb ik na maanden de haartjes weer eens laten fatsoeneren bij de kapper en als ik dan in de spiegel kijk is het een gelukje dat ik niet meer zo goed zie. Dan schrik ik niet meer zo van het vorderen der jaren.

Nou dat staat er toch netjes opgeschreven he.

Ik kijk toch liever naar iets anders ghaghagha

Deze kwee peren bijvoorbeeld. Die boom stond in het openluchtmuseum en zag ik voor ik een gevallen vrouw was. Zo mooi. Toen ik nog alleen woonde had mijn buurvrouw zo een boom in de tuin en de takken hingen over mijn tuin. Ik genoot er altijd van. 

Op een dag kwam ik thuis uit mijn werk en was hij op een afschuwelijke manier gesnoeid. Vreselijk. Ik herinner me hoe boos ik was van zoveel ondoordacht gehak in die prachtige boom met grote bloesems in het voorjaar en stralend gele peren in het najaar. Dus heb ik nu nog even extra genoten van de boompjes in het museum en de herinnering. 

Daar zat ik dan

 Helemaal achterin het openluchtmuseum zijn in de latere jaren  nieuwe boerderijen geplaatst. Jaren geleden alweer want ik herinner me dat de kleinkinderen nog echt klein waren en ik daar heb staan kijken naar de opbouw.  Nu ziet het er allemaal prachtig uit nu het klaar en aangelegd is.

Er is een moestuin bij de boerderij

En er staan bloemen tegen de muur  rondom het huis

En de molen mag natuurlijk niet ontbreken.

We vervolgden onze weg weer terug en komen dan langs de kruidentuin. En daar gebeurde het.

Ik wilde de in het midden staande pomp fotograferen en deed een stap achteruit met de bedoeling nog een stapje achteruit te gaan.

Dat had ik dus niet moeten doen want ik stoott tegen het stoepje waar ik niet op rekende en met een smak kwam ik eriop terecht. Daar zat ik dan. Vandaar dat ik nu vandaag met een paar mooie blauwe plekken zit en nog steeds heel voorzichtig zit 😆 Ik denk geen verdere uitleg nodig. Gelukkig konden we naar een paar minuten weer gewoon verder en viel het dus allemaal erg mee. 

Bij van Gend en Loos ben ik even op een stapeltje pallats gaan zitten want terrasjes waren veel te vol en ze stonden in de rij. Daar had ik helemaal geen zin in. Vanaf mijn plekje kon ik het niet laten een fotootje van mijn uitzucht te maken.

Het tramstation waar vrijwilligers onderhoud plegen aan de oude wagens 

Persoonlijke nostalgie

 Zo liepen we lekker op ons gemak al fotograferend door het park.  En natuurlijk komen we dan ook weer allerle vlindertjes en andere insecten op bloemen tegen

Door de Zaanse buurt

   

Bij de bakkerij gingen we naar binnen

.

Het oventje brandde prima

Nu ik deze foto tegenkom realiseer ik me dat ik binnen nog een foto maakte met de kleine camera omdat daar een gr 24mm groothoeklens op zit. Dus ook die paar fotootjes nog even laden. en dan is hier het interieur van de bakkerij.

Wel heel bijzonder die ouderwetse vuuroven naast de moderne bakkers apparatuur.

.maar buiten was het wel beter om te zijn.

Ik herinner me de scharensliep nog wel die langs de deur kwam om de scharen en messen te slijpen. Mijn moeder maakte daar ook gebruik van zeker voor de scharen die ze gebruikte om kleding te naaien. 

 Leuk om hier weer aan herinnerd te worden

En bij de oude ambachten stond ook een jonge vrouw die liet zien hoe het vroeger heel normaal was om van oude kleding weer nieuw te maken of het op te vrolijken. Ook dat komt mij allemaal niet onbekend voor en herinner ik me nog goed hoe mijn moeder van haar jurken ook weer dingen voor mij maakte of het stoppen van de sokken. Wat ze nu met allerlei kleurtjes liet zien op een moderne aangepaste manier. Erg leuk en ik zou er zo weer zin in krijgen. 

Het teiltje waar ik in mocht zitten om gewassen te worden. In de winter pal voor de brandende haard in de kleine huiskamer. 

En als laatste stukje persoonlijke nostalgie , als een ode aan mijn vader die de jaren vlak na de oorlog bij Thomassen in de Steeg aan de jaknikkers werkte. Wie weet stond hij aan deze zonder oordopjes bij het helse lawaai van de machines te werken. 

Iedere morgen ging hij met het fietsje van Arnhem naar Rheden , De steeg en kwam 's avonds  terug. Ik denk dat hij later met de bus ging want ik herinner me ook dat mijn moeder en ik dan om half zes voor het raam stonden en op hem wachtten want dan was het eten klaar en konden we aan tafel.