momenten van schoonheid

 Ik ben de fotootjes aan het bewerken die ik vanmorgen in de Heemtuin maakte. Het lijkt wel of het me steeds meer moeite gaat kosten en het fotograferen vraagt steeds meer energie. Maar ja misschien moet toch de conditie nog wat meer opgevijzeld worden.

In eerste instantie denk ik vaak dat een fotootje goed is. Maar als ik er dan mee aan de gang ga dan is het vaak toch niet naar mijn zin.

Het is de bedoeling om alleen de beste over te houden.

En hierop zag ik thuisgekomen een aardig kevertje. In de tuin had ik hem ook wel gespot maar kon hem niet meer terugvinden. Nu zie ik dat hij er toch echt wel zat.

De vlieg had ik wat makkelijker in beeld maar toen ik deze tegenkwam heb ik er een hartje bijgezet. 

Even later was hij verdwenen

Nu ga ik weer verder met kijken en bewerken maar nog even vertellen dat blogger deze keer goed zijn best deed en me keurig op mijn wenken bediende volgens de regeltjes,

Reiger perikelen en vermoeide benen

 Het zonnetje schijnt dus na het late ontbijt van zaterdag even een rondje Sonsbeek. Er is een festival en er gebeurd van alles.

https://www.sonsbeek20-24.org/nl/tentoonstelling/#introduction

Maar ik had het fietstochtje van gister nog in de benen en zocht regelmatig een bankje op die er genoeg te vinden zijn. En we hebben gewoon weer een rondje gelopen om de vijver alhoewel er verderop in Sonsbeek nog van alles te doen is maar dat houden we voor een andere keer. 

De reiger was met zal die kunstzinnigheid ook aan het studeren voor standbeeld.

Maar ging naar een poosje toch weer aan het werk want hij zal toch zijn eigen voedsel moeten verzamelen. Eerst even de veren weer uit de plooi halen

En dan kan de strooptocht weer beginnen.

Ik verwonderde mij intussen op een bankje over die kleine bloempjes die nu overal tussen het gras staan., Die blauwe heb ik nooit eerder gezien. geen idee wat het is.

En terwijl ik van de omgeving genoot 

Had Fer gezien dat de reiger over mijn hoofd naar het maaiveld achter ons was gevlogen

Daar hebben we nog een tijdje staan fotograferen

En liet hij zich van zijn mooiste zijde portretteren.

Tordat het hek open ging

Tja en met dat grote geschut van de boer zat er niets anders op

Dan te vertrekken.

En wij naar huis voor een kopje koffie. 

En nu heb ik het inderdaad wat anders aangepakt. Dat werkt makkelijker met een apart mapje voor de blog  Maar blogger blijft dezelfde streken vertonen. Helaas.

Genieten en ergeren

De werkweek is alweer voorbij en ik ben heel druk geweest met van alles en nog wat maar het leukste is... IK HEB EEN FIETS!

Een super klein e bikeje waar ik eindelijk weer eens zelfstandig mee op pad kan. Heel voorzichtig, dat wel want ik ben niet meer zo piep. Maar nog wel behoorlijk flexiebel;. Ik fiets er op mijn dooie elfendertigst mee in de buurt rond en vanmorgen ben ik  de dijk op gegaan in plaats van naar de noordkant naar de zuidkant van Arnhem.

Lekker rustig over de dijk richting Westervoort. Niet dat ik zo ver ben gekomen hoor want vanaf huis is het al een behoorlijk eind voor een oudje zonder al teveel fietservaring, via het industriegebied naar de dijk.  Achteromkijkend licht daar dan de brug naar Westervoort.  Maar voor die omkijkfoto ben ik wel afgestapt natuurlijk.

Het was een bewolkte hemel en niet bepaald mooi weer om te fotograferen. 

Tussen de snelweg en de dijk licht een hele strook land met boerderijen Ik heb daar nooit eerder rond kunnen kijken en nu genoot ik van wat er allemaal te zien was maar ook te horen want plots viel me een hoge fluittoon op. Het kon niet anders dat moesten buizerds zijn die verscholen zaten in de hoge peppels.  Op een gegeven moment vlogen ze over me heen. maar ik kon ze nauwelijks te pakken krijgen. 

Meer dan dit heb ik er niet van kunnen maken. 

Maar ja het is niet een feest van de fotografie geworden maar wel een heerlijk fietstochtje. Dit is zeker niet de laatste keer dan ik met dat tweewielertje op stap ga.  Ik ben al druk bezig geweest met tassen zodat ik alles goed mee kan nemen. 

maar waar ik me nu wezenloos aan zit te ergeren is de manier waarop Blogger omgaat met het fotootjes opladen. Er is totaal geen grip meer op te krijgen wanneer je een paar fotootjes op wilt laden is dat onmogelijk want onmiddelijk na een tweede klik zitten ze al in het archief en zo ook met het inladen vanuit het archief in het blog. Hup weg is het archief. Voor het terugzoeken in het archief waar ze dan intussen toch instaan moet ik helemaal onderaan dedoor meer dan duizend foto's scrollen om erbij te komen. Ze weer opnieuw opladen uit de computer lijkt me niet erg zinvol en  kost tegenwoordig ook nog eens opslagruimte. Dus geduldig door honderden fotootjes heen scrollen tot ik onderaan ben want het archief omkeren en de nieuwste fotootjes bovenaan zetten daar hebben ze bij Blogger kennelijk nog nooit van gehoord. 

Wat een gedoe. Het wordt steeds lastiger. 

Symbolische waarden

 Het lijkt wel of ik met de grote schoonmaak bezig ben en het voorjaar is toch al zo goed als voorbij. Gelukkig word ik daar lijfelijk niet moe van want om. wat mensen 'lekker moe" noemen, te worden nou daar ben ik geen held in.

Mijn hele leven al niet geweest. Mijn conditie is dan ook nooit erg hoog. Een voordeel is dat ik er geen gewicht af hoef te gymmen want dik worden doe ik niet van het harde werken 🤣dat ik doe met allerlei andere zaken dan sport.  Natuurlijk let ik wel op wat ik eet en de suikers heb ik afgeschaft. Dat scheelt een slok op een borrel. Daar alleen al viel ik 5 kg door af en heb er nog 61,5 over.

Die schoonmaak heb ik op de computer gedaan. En zo langzamerhand krijg ik steeds meer grip op zaken die ik erop heb staan en op wat in de cloud hangt. Ik heb geen zin om door het lastig achterhalen van hoe het functioneert om de tuin te worden geleid door google foto's.

En dan kan er hopelijk uit de chaos van de modder weer een prachtige bloem verschijnen.

Na het harde werk is het goed stoeien met de fotootjes 

Wisten jullie trouwens dat de oosterse groet en dankbetuiging 🙏🙏 De lotusknop voorstelt. Er hoort dus ook een ruimte tussen de handen te ontstaan bij het tegenelkaar plaatsen. Het is een zogeheten handmudra.  Een prachtig symbolisch gebaar naar de ander. Et kunnen heel veel waarden aan ontleend worden. Om die te ontdekken moet je er verder induiken.

Linksboven op de foto zie je twee naar boven komende knoppen