We waren in de tuin vande universiteit Wageningen. Het is daar altijd zo mooi en het was zoals de laatste dagen al steeds, mooi weer.
Er is een grote en een kleione vijver en daar is altijd wel wat te beleven en dat weet deze jager ook
We waren in de tuin vande universiteit Wageningen. Het is daar altijd zo mooi en het was zoals de laatste dagen al steeds, mooi weer.
Er is een grote en een kleione vijver en daar is altijd wel wat te beleven en dat weet deze jager ook
Ik ben ook weer fijn aan het lezen. Zo heerlijk.
Het boeken lezen was de laatste tijd steeds moeilijker geworden. De meeste boeken hebben zulke kleine letters dat er voor mijn ogen geen doorkomen meer aan was. De tablet is een uitkomst en steeds meer las ik eigenlijk alleen daar nog maar op wat er dan ook voorbij kwam. Gelukkig kon ik veel materiaal dat me echt boeide ook downloaden en zo had ik al een redelijke bibliotheek omgebouwd.
En toen kwam Adriaan van Dis voorbij met zijn laatste boek Klifi. Daardoor werd het me duidelijk dat bijna alle boeken ook als e book te koop zijn, wat ik natuurlijk al wel wist maar soms moeten dingen ook nog eens echt binnenkomen voor je ertoe over gaat en nu heb ik me met veel plezier in de e books gestort.
Zelfs een book waar ik al heel lang naar op zoek was kon ik zonder moeite bij een e book internet winkel kunnen kopen en stond het binnen de kortste keren in mijn digitale boekenkast.
Helemaal blij en wat een schitterend boek dat volkomen aansluit bij al mijn interesses.
Ik heb er een screenshot van gemaakt.
Vanmorgen zijn we eens even poolshoogte gaan nemen in Wageningen. We wisten niet zeker of de tuin van de universiteit open zou zijn. En ja hij was wa open. Het was een feest om daar te fotograferen. De kleuren in het voorjaar zijn zo uitbundig. Ik heb altijd het gevoel dat de oorzaak zit in die prachtige jonge geelgroenen die zo overweldigend aanwezig zijn en alle andere kleuren versterken.
We maakten weer heel wat fotootjes maar eerst wil ik deze nog even kwijt die ik laatst onderweg naar zevenaar maakte. Gewoon aan de kant van de weg stond het koolzaad te stralen onder een mooie wolken hemel.
We liepen weer een rondje rondom de grote vijver. Daar is altijd wel iets te beleven zoals een duikende meeuw uit het vorige blogje. Maar nu spotte ik een wit vlekje links op het eiland.