Lentegevoel

 Vanmorgen weer een rondje om de grote vijver in Sonsbeek. Is toch eigenlijk heel bijzonder. Al al ga je iedere dag of al ben je er uren. er is nooit een ding hetzelfde en er zijn altijd weer bijzondere dingen te zien en te ervaren. We wandelreden heerlijk in het zonnetje. Grote afstanden lopen we niet en dat is ook niet nodig want  overal komt het jonge groen tevoorschiijn. Als je goed in de rondte kijkt is er overal wat te beleven.

Toch ziet het ernaar uit dat veel jonge pulltjes het niet overleefd hebben

Maar van dit span waren er nog evenveel en ze waren echt groter geworden in een week. Maar paps en mams jagen alles in de omgeving ook dapper weg.

Ook de nijlgansjes waren broertjes en zusjes kwijtgeraakt. 

De reigers zaten nog op hun nesten.

Op het eilandje middenin de vijver.

En het mannetje van de mandarijn eend was alleen. Ik vermoed dat het vrouwtje zich ergens op het nest schuilhoudt.

Op de terugweg nam ik nog even de Magnolia mee maar nu van dichtbij.

 met een heerlijk Lente gevoel terug naar huis.

Rijdende auto

 Gisteren moest ik naar de oogarts en naar de prikpost voor mijn vaccinatie. Dat was dus twee vliegen in een klap aan het einde van de middag. En daarna zijn we lekker chinees gaan halen. Dat is altijd zoveel dat we er twee dagen van kunnen eten dus hoef ik ook nu geen eten te koken. Lekker.

Onderweg naar de chinees rijden we dan over de Mandela brug omdat die chinees in zuid zo lekker is. Of mag je zulk soort dingen niet meer schrijven of zeggen tegenwoordig? Niet dat ik er geen begrip voor heb hoor maar ik kan het niet meer bijhouden zo langzamerhand al dat nieuwe zeer. Er hingen prachtige luchten boven Meinerswijk. Helaas is de werkelijkheid altijd veel mooier dan de foto's.

Deze maakte ik dus uit de rijdende auto met dat kleine toestel dat ik altijd in mijn tas heb.

Nou ja, toch nog wel de moeite waard he.

Voor het gemak

Ik vind het wel leuk steeds iets uit te proberen. Daarom ook weer het blog overgezet in een witte lay out. Vind ik zelf toch wat vrolijker en zichtbaarder om mee om te gaan.  

 

Mandarijnen en eikeltjes

 Vandaag ben ik weer verder gegaan met de fotootjes die ik gisteren maakte.  Dat is dubbel plezier want dan kom ik dingen tegen die ik in werkelijkheid niet gezien heb. 

Ferry maakte me attent op een mandarijn eend die verderop het water uitstapte. Heerlijk zo'n maatje. Door de telelens kan ik dat dan herkennen.  Ik klikte en nu vanmorgen zag ik het pas goed. Er zat een vrouwtje bij.

We liepen naar de andere kant van het water en maakten daar de rest van de opnamen. Dit zijn natuurlijk allemaal de fotootjes die ik maakte, Wij hebben allebei onze eigen 'afdeling' en ik zeg altijd dat ik de mooiste foto's maak ghaghagha maar eerlijk gezegd, delf ik altijd het onderspit. Maar het is heerlijk samen interesse te hebben in dat fotogebeuren. 

Dus op het land volgde het mannetje het vrouwtje op de zwemvliezen.

Kijk en wat gebeurd hier. Die details kan ik dus niet waarnemen en doe maar wat. Hopelijk stelt het toestel goed scherp als het groene lampje brand. Ik klik maar raak. 

Eten mandarijn eenden eikeltje? Ik heb geen idee.

Volgens mij slikt ze het ding niet door maar ik kan jullie dus niet vertellen of dat wel zo was want ik zie het nu ook pas.

Misschien zijn ze wel aan het communiceren over de eikeltjes

En zegt hij haar dat er nog veel meer hele lekkere zijn. Kijk daar ligt er nog een 

Plotseling zet ze het op een lopen, 

Ze weet ze zelf ook wel te vinden hoor. Hebbes. 

Nou dan moet hij nog maar even geduldig wachten.