oefenen oefenen oefenen

 Ik ben weer aan het stoeien met mijn digitale apparaatjes. Met de touchscreen van mijn pc ben ik veel minder handig dan op het tablet. Het beeldschermpje dat rechtop het toetsenbord staat wiebelt bij het aanraken en het minste geringste aan raken van de mappen in verkenner verschuift de aangeraakte map naar een andere map en.... weg is het en kan ik hem soms moeilijk weer terug vinden. Oefenen oefenen oefenen.

Nou heb ik ook nog een mooi klein sony cameraatje al een hele tijd niet meer gebruikt en ik moet het weer van a tot z uitfigelieren hoe ik het ook alweer bedienen moet. Daarvan kan ik het sd kaartje eenvoudig in de laptop stoppen en de inhoud  overzetten in een interne map die ik maakte. Perfekt dus maar dan moet hij niet per ongeuk verschuiven want dan kan ik het niet meer terug vinden en zoek ik me wild. Zo zie je maar ik kom de ock down wel door. 

Maar het is geukt en dat toestel maakt hee mooie foto's met een goede belichting. 

O ja, sneeuw!

 Misschien moet ik toch maar eens iets mee naar bed nemen waarop ik kan schrijven. Mijn tablet bijvoorbeeld. Soms, als ik om een uur of vijf wakker word en niet meer kan slapen, schrijf ik in gedachten een heel verhaal voor op mijn eigen wijze blog. En nu weet ik er niets meer van.

Ik ben om half acht opgestaan. mooie tijd toch en aan de gang gegaan met het uitzoeken van de fotootjes waar mij om gevraagd werd. Dat moet ik op de computer doen want daar heb ik het hele archief opstaan en een mooi groot beeld voor foto's. Nu zit ik lekker op mijn stekje voor het raam met de voeten bij de verwarming  achter de lap top en weet echt niet meer wat ik allemaal wilde schrijven. Maar dat is ook niet erg hoor. Er komt wel weer iets anders boven drijven. A[[es op zijn tijd de dag is nog ang.

Ik kan natuurlijk hier schrijven wat ik vandaag allemaal heb gepland maar meestal wordt het toch heel anders dan ik plan dus neem ik me iets voor zonder het gevoel te hebben dat het ook moet gebeuren.. Wat moet, dat is eten koken anders lijden we honger en hier en daar wat dingen die ik persee wil. Zo blijft het leven goed om te leven en blijf ik lekker in mijn vel steken als zich geen lijfelijke ongemakken aandienen. En daarover mag ik de aatste tijd niet mopperen.

Vrijdag is een fijne dag met het weekend in het verschiet. En....o ja sneeuw. Dat komt eraan en nu weet ik ook weer waarover ik in de vroege morgen l

ag te denken. Misschien komt het er dan toch nog uit op mijn eigen wijze.

sneeuw in Buren

Blij blijft staan

 Poehpoeh wat ben ik moe vanmorgen. Het overvalt me een beetje. De laatste dagen zoveel energie gehad en nu moet ik even gas terug nemen. Dat is een bekend verschijnsel in mijn leven. Ik kan me niet anders herinneren. Zo'n dag of een paar dagen dat ik nog te gammel ben om mijn armen op te tillen. Gaat vanzelf weer over. Dus gewoon even kalm aan. 

Vanmorgen nog wel even gefietst op de luie stoel Ik heb een prachtig apparaat gekregen om een klein beetje conditie te houden want die conditie is zo langzamerhand nu mede door corona hard achteruit gegaan, En daar heb ik wel veel plezier mee.

Het is deze week ook wel behoorlijk volgepland met 4 zoom sessies en ook nog een vraag om foto's aan te leveren uit het archief voor een activiteit van onze Boeddhistische Sanga Jewel Heart . Heerlijk  om te doen en ik heb al een en ander uitgezocht. Maar vandaag nog een Zoom en kalm aan.

O heerlijk het zonnetje breekt hier door. Daar wordt een mens blij van.

Kijk dat is het leuke van een blogje Blij blijft staan en de zon is alweer verdwenen.

Moeilijke tijden

 Vandaag heb ik te horen gekregen dat 6 mensen in mijn kennissen kring uit een familie met corona zijn besmet en een van mijn schilder vriendinnen is overleden aan kanker. Mijn hulp kan al twee weken niet komen omdat ze op een afdeling met corona werkt maar gelukkig zelf nog steeds negatief is. Mijn schoonmama van 91 moet naar een lokatie voor de enting en beeft borstkanker. Ook ziet ze  erg op tegen het naar die enting gaan met alle beslommeringen. Dat kan ze er eigenlijk net niet bijhebben. 

Dat hakt er allemaal wel even in. Ik wijd al mijn energie en motivatie om het goede te doen toe aan degene die het zo hard nodig hebben en houd mij verder maar eventjes stil.