De Hoge Veluwe

 Vanmorgen was het weer schilderen geblazen. Toch is het veel fijner om naar de KWA toe te gaan en contact te hebben met de andere schilders. Ook makkelijker om feed back te krijgen over waarmee je bezig bent. Ik ben deze week ook aan het schilderen geweest en wilde graag weer eens met abstractere dingen experimenteren.  Daar kwam deze uitrollen.

en vanmorgen weer verder  met verschillende technieken 

Vanmiddag zijn we gaan fotograferen op de Hoge Veluwe. Het is heerlijk nazomer weer maar het was toch veel warmer dan ik vermoedde en dat is erg vermoeiend. Het viel me mee dat ik het zo lang volhield. Zou mijn conditie dan toch weer een beetje aan het verbeteren zijn.  Dat zou mooi zijn.

Eerst wandelde we achter het bezoekerscentrum en daar in de zon zaten verschillende libellen te genieten van het zonnetje op takjes en twijgejes. In het begin van de zomer kun je ze bijna niet fotograferen want dan zijn ze veel te druk en gaan niet rustig zitten. Nu is dat anders en maakte ik zo'n 250 fotos waarvan de meeste weggegooid kunnen worden en de beste bewaard.

Daarna zijn we nog naar het slot St H ubertus gegaan. Natuurlijk was het hert er niet meer. Als je ergens iets tegenkomt aan wild dan hoef je  niet te denken dat het er de volgende keer weer is. Maar nu was het opmerkelijk dat de plas waarin dat Edelhert vorige keer rondwaadde zoveel minder water bevatte. 

Er is droogte in waterland. Dat is goed te zien want de loop vlonder hoort denk ik over een heel moerassig gebied te leiden. Maar water is er niet meer te zien.

Nog een laatste blik op het slot en 

naar huis. Lekker kopje koffie, eten en dan is de dag alweer bijna voorbij. Vandaag nog de laatste keer 3 oogdruppels en vanaf morgen de hele week nog maar 2. 

Waarover bloggen?

 Ik zou over veel meer gewone dingen kunnen bloggen maar simpel denken is niet altijd mijn ding. Wanneer iets normaal voor me is geworden denk ik er niet meer over na.

Zo kwam ik tot de ontedekking dat het heel lastig is als je de mond van iemand niet kunt zien door een mondkapje wanneer er tegen je gepraat wordt. 

Voor mij is dat echter al zo normaal geworden. Want door de macula blinde vlek in mijn ogen zie ik nooit een mond als ik in je ogen kijk tijdens een gesprek. Ik ben er dus aan gewend en soms is het heel moeilijk iemand te volgen in een gezelschap waar meer gepraat wordt bijvoorbeeld. 

Dan moet ik langs je heen kijken om de mond te kunnen zien en daardoor beter te horen. Misschien denk je dan wel dat ik scheel kijk. Nou ja, kan ook heel charmant zijn .☺

PHPD

 Het leven verandert als je ouder wordt en aanpassen is het toverwoord. Maar meestal loopt dat aanpassen achter met de werkelijkheid. Dat is wat ik veel hoor van ouderen in mij  omgeving.

Nou vind ik zelf dat ik niet mag mopperen en dat aanpassen gaat me redelijk goed af. Daardoor heb ik ook niet zoveel problemen met het oud worden maar zo af en toe word ik er natuurlijktoch  wel mee geconfronteerd. 

Ik vind het leuk allerlei dingen voorbij te zien komen op sociale media, TV en rondom. Toevallig keek ik naar dingen die hier in Arnhem gebeuren. Ondanks de Corona worden er toch heel veel dingen georganiseerd om iedereen aan de gang te houden en leuke dingen te kunnen doen.Zo ga ik zelf naar Locatie Spatie dat van de gemeente Arnhem uitgaat en als het weer moeilijker wordt met de Corona zoeken we wel weer een uitweg via ZOOM. En  als ik  dan al die andere dingen die georganiseerd worden  voorbij zie komen herinner ik mij hoe gretig ik vroeger was om overal ook aan mee te kunnen doen en betrokken bij te zijn bij allerlei evenementen en leuke gebeurtenissen. Dat gevoel zit er natuurlijk nog steeds maar ik realiseer me ook dat het niet meer haalbaar is. Dat er nu heel andere dingen zijn waar ik me mee bezig houd waar ik de tijd voor wil hebben gewoon omdat ik nu voor veel dingen meer tijd nodig heb, ook dat is de leeftijd en daar ben ik  heel tevreden mee. Eigenlijk is dat zoveel rustiger dan toen ik jong was. Ik geniet nu dagelijks van die rust en heb de tijd om me te richten op waar ik me mee bezig wil houden. Wat een vrijheid.

Ik MOET niets meer. Is dat saai? Voel ik me beperkt? Nee om de dooie dood niet zou ik zeggen. Ik geniet ervan. Het is heerlijk om te kijken naar wat iedereen allemaal aan het doen is en mee bezig is. Heerlijk om dat gevoel te herkennen van een soort opgewondenheid en energie om ermee aan de gang te zijn of te gaan. De herkenning daaraan op te roepen vanuit mijn herinnering. 

En nu..,

Ik ben heerlijk oud aan het worden en hoop  nog heel lang te kunnen genieten van alles wat er om mij heen en in  mijzelf gebeurt. Dat wil ik nog wel lang vol houden met alle beperkingen van ogen darmen en Pijntje Hier Pijntje Daar (PHPD), die er ook zijn. 

Het wordt weer paddenstoelentijd

Wordpress loopt steeds vol

 Ik zit een beetje rond te kijken op de blog accounts die ik heb. Lang geleden opende ik een blog bij Wordpress waar ik alleen maar fotootjes op  wilde zetten. Dat heb ik ook een hele tijd gedaan maar eigenlijk bevalt me dat niet zo. Op een gegeven moment liep dat blog vol want het had een beperkt geheugen en toen heb ik wat geheugen bijgekocht dus kreeg ik een uitgebreider account maar ik merk dat ook daar alles alweer volloopt terwijl ik er niet eens zoveel mee doe. pfff. ik heb helemaal geen zin in dat geneuzel. Het moet gewoon eenvoudig gaan en niet teveel poespas. Daar heb ik geen zin meer in. Dat zal ook wel iets met mijn leeftijd te maken hebben. Tot nog toe kan ik eigenlijk alles hier in Mijn Magazijn best kwijt. En niet te vergeten op Faceboek of instagram.  Dus ik denk dat ik dat fotoblog maar gewoon laat verlopen volgend jaar februari  en hier alles publiceer waar ik zin in heb. 

Hier zal ook wel een limiet op zitten maar daar kom ik dan ook wel weer achter. Voorlopig kan ik onder verschillende labels hier heel veel kwijt.

Leuk fotootje toch, van  de Hoge Veluwe. 🤣

Er hangt een aardig buitje