Niets duurt eeuwig.

Ik weet nog maar weinig van dat wat zich op straat en in de winkels afspeelt. Een keer in de week ga ik boodschappen doen en verder leef ik al maanden in mijn eigen thuisbubbel. Het vrijwilligerswerk op Vreedenhoff was gestopt. Ik heb helemaal geen behoefte om de stad in te gaan. Familie of vriendenbezoek is er nauwelijks en je kunt dus wel zeggen dat ik in een behoorlijke lock down leef.

Heb ik er last van? Nee eigenlijk helemaal niet. Ik voel me thuis prima op mijn plek en contacten heb ik via de moderne media die ons tegenwoordig ter beschikking staan. Corona gekte of andere problemen ken ik alleen maar van horen zeggen.

Maar gister stapten we in de auto om mijn tablet naar die grote winkel terug te brengen want hij laadt niet meer op en de garantie is nog niet verstreken.  Dan zie ik alle ingrepen die er plaats hebben gevonden zoals ik dat ook wekelijks ervaar met de boodschappen. In de super ben ik daar nu een beetje aan gewend alhoewel dat even lastig was. omdat we nu een super uitzochten waar het wat coronabestendiger aanvoelde dan die waar ik altijd ging. Door mijn slechte ogen is het wat lastiger om daar mijn weg te vinden maar in ben daat nu ook alweer wat beter mee op de hoogte.
Maar goed voor mijn tablet in de winkel zag ik alle voorbehoedmiddelen duidelijk aangegeven en de schermen waarachter je kunt communiceren.  Interessant zullen we maar zeggen.

Binnenkort is het ook weer de bedoeling dat ik een cdtje met mooie muziek in Vreedenhoff ga spelen voor de bewoners en daar zal het ook aangepast worden. Ik ben benieuwd alhoewel ik daar zelf nog niet zo op zit te wachten. 
Alle verjaardagen hebben we nog steeds afgezegd want we zijn niet van plan met een hele familie die zich overal in het dagelijks leven alweer aan blootstelt n een kleine tuin of kamer te gaan zitten. De corona is echt nog niet verdwenen ook al denken velen dat het onzin is, wij zijn liever voorzichtig.

Dat mijn tijd van leven steeds korter wordt naarmate ik ouder ben is duidelijk en daar heb ik tot nog toe weinig moeite mee maar ziek worden,.. Het komt zoals het komt maar ik zal de korte periode die er nog is zeker niet nonchalant verkorten.

Gewoon lekker kalm aan de tijd afwachten totdat het virus is uitgestorven of overwonnen. Het is goed in mijn eigen bubbel met alles erop en eraan. En wat lijkthet me leuk straks weer allerlei dingen te kunnen ondernemen zonder je voorzichtig op te stellen. Ik merkte dat nu al onderweg naar de tabletwinkel overviel me even het gevoel alsof we een dagje uit gingen, Zelfs in mijn fantasieën kan ik genieten, merkte ik op.

Dat laat dan weer extra goed zien dat de goede dingen die we hebben niet zo vanzelfsprekend zijn. Daar kunnen we dan alleen maar dankbaar voor zijn dat we in deze tijd leven waarin zo'n ziekte ook weer met allerlei middelen overwonnen kan worden.

Niets duurt eeuwig

Toch iets anders

Was het dan toch iets anders dan luiheid.?

Nadat ik het vorige blogje had geschreven werd het duidelijk. Of de darmklachten die dan weer opspelen CU al eerder ondergronds woekeren? Ik weet het niet maar de hele week was ik weer uitgeteld.  Veel slapen en vermoeidheid en pijn wat het vervelendste is.  Gisteren was er geen pijn meer en voelde ik de energie weer wat verbeteren. En hier ben ik weer. Niet dat mijn energie nu overstroomt maar ik heb er wel weer zin in. Het weer wordt beter en dat vind ik wel fijn.

Alhoewel al de regen die we hier deze week kregen wel heel goed voor het groen is. De lindebomen hier voor mijn raam staan er niet meer o treurig bij en lijken weer te stralen. Hopelijk komen ze zoor de zomer gezond door.

Mijn tablet laadt niet meer zo eenvoudig op. Het is een heel gedoe om het ding iedere keer weer op de laad aansluiting te laten reageren. Ik ben beng dat hij vandaag of morgen de geest geeft. Daar had ik met mijn vorige samsung ook al ellende mee. Zou het aan het merk liggen? Het lastigst vind ik dat het ook mijn e reader is en er staan heel wat boeken en naslagwerken op. Nu probeer ik maar zoveel mogelijk op de laptop over te zetten waarop ik nu ook een e reader heb geinstalleerd. Dat was nog een heel gezoek naar een die op window 10 werkt en doet wat ik wil. Maar goed, ik krijg het allemaal steeds beter in  de hand.

Zo maar weer eens een wandelingetje gaan maken. Dat is goed voor een mens.

Lui, luier, luist.

Ik heb het idee dat er de laatste tijd maar zo weinig uit mijn handen komt. Of dat ook iets met corona te maken heeft...? ik weel het niet. Ik kom er zelfs niet aan toe om een loopje te maken en dat is niet goed. Eigenlijk zou ik mezelf eens een schop onder mijn achterste moeten geven misschien ben ik dan weer een beetje vooruit te branden.
Het liefste doe ik gewoon de voor de hand liggende dingen, hang een beetje op de bank met computer en tablet, lees hier en daar wat ook voor  een cursus moet dat, wat ik zelf dus ook heerlijk vind. Ik kom nog maar weinig aan schilderen toe maar verveel  me geen moment. Toch voel ik me steeds luier. Raar maar waar.
Vanmorgen MOEST ik dan weer even. Nou ja.... moest. Ik vond het heel leuk. Een koffieochtend met kunstenaars uit de wijk. Dat deden we de laatste tijd via zoom van een ander merk trouwens maar dat maakt niet uit, we zagen en spraken elkaar. De stoelen waren buiten gezet bij lokatie spatie en de meesten had ik nog niet in levende lijve ontmoet. Toch een aparte gewaarwording en ik realiseerde me dat ze er toch een beetje anders uitzagen dan ik verwachtte.  Heel apart. Het was een gezellige morgen met weer nieuwe kennismakingsgesprekken totdat de bui los barstte. Het leek wel een natte moeson. We schoven onze stoelen onder de overkapping en daar was, op een rijtje nog genoeg ruimte om de afstand te bewaren. Ik ben benieuwd hoe het de volgende keer gaat. 

Van die hoosbui staat een filmpje op Facebook maar dat krijg ik helaas hier niet geplaatst. Het is waarschijnlijk eigendomsrecht van de eigenaar. Nou dan hier maar een tablet tekening.

toch een fotootje gevonden

0

Boekjes maken

O en dat zou ik in de blijdschap gewoon vergeten. Vanmorgen naar de KWA geweest. Het was de laatste bijeenkomst van het jaar en we zaten in een grote kring met afstand buiten. Het was goed elkaar weer te zien. Helaas zijn er ook zieken in de groep, geen corona maar kanker en dat is heftig. We hopen dat ze er goed doorheen komen. We hebben elkaars werk van de laatste tijd besproken en dat is leuk en inspirerend.

Vanaf 31  augustus zijn er allerlei maatregelen genomen door het bestuur en wordt het weer mogelijk in kleinere groepen samen te werken. Zelf weet ik nog niet of ik eraan mee wil doen maar de mogelijkheid om via wattsapp aan te sluiten bijft ook een  mogelijkheid.

Ik ben boekjes van mijn werk aan het maken. Van de schilderijen die ik op A3 maakte heb ik nu een boekje gemaakt door het werk op A4 formaat te vouwen en ruggelinks tegen elkaar te plakken. Van het werk op A4 maakte ik op dezelfde manier een A5 boekje. Leuk om te doen en ik ben blij met het resultaat.

Een kleine impressie.