Exposeren

Het komt er de laatste tijd gewoon niet van. Van blogjes schrijven. Heel snel even iets op Facebook zetten dat gaat nog wel, maar uitgebreid iets schrijven daar staat mijn hoofd niet na. En toch... als ik nu even de tijd neem en wat schrijf merk ik hoe leuk ik het vind. Ach ik pak het maar gewoon op zoals het me uitkomt.

Het weekje Nijmegen is weer achter de rug en daaraanvolgend heb ik besloten niet naar de Dalai Lama in Rotterdam te gaan. Enkele mensen van Jewel Heart waren bij de organisatie betrokken van het hele gebeuren en ik kan je verzekeren dat ze er enorm druk mee zijn geweest. En ook dat is nu alweer achter de rug.

En ook moederdag is weer voorbij. Het was heel gezellig. Mijn oudste zoon kan er helaas niet altijd bijzijn. Ook nu niet. Hij was vanuit Italië in Munchen gestrand en kan dan niet eerder thuis zijn dan vandaag. Zo is het leven van een vrachtwagenchauffeur.

Tja en exposeren. Ook al lang niet meer gedaan. Ik had er geen behoefte meer aan. Dat krijg je bij het ouder worden, maar nu had ik er weer zin in. Ik ben bezig met het in orde maken van de schilderijen die ik mee wil nemen naar de expositie van de Kunstroute Presihaaf. Ik heb een plek in de bibliotheek Presikhaaf gekregen waar ik a.s. woensdag mijn werk op ga hangen en op 1 juni is de kunstroute. Dan zit ik daar de hele dag. Ik heb een kribbe gekocht waar mijn oude aquarelletjes, tekeningen en enkele oude acrylwerken op papier in gaan, die neem ik op 1 juni ook mee. Ik ben er al een tijdje druk mee. Uitzoeken en voor een paar euro per stuk geprijsd, gaan ze weg. Misschien ruimt het op hahaha.

Dan ga ik nu maar langzamerhand aan de dag beginnen. Eens kijken of ik nog tijd heb om naar het open atelier te gaan of dat ik mijn tijd voor andere dingen moet gebruiken. Ik heb de aquarelkwast weer in de hand genomen. Jarenlang heb ik die techniek niet meer geoefend, maar het is toch wel heerlijk en leuk ontspannend om daarmee te werken. Ik kan er echt van genieten alhoewel ik helemaal niet zo houd van het resultaat. In mijn acrylwerk leef ik me op een heel andere manier uit dan in de landschapjes, stillevens en bloemetjes die ik in aquarel probeer na te bootsen en waarvan het resultaat me niet echt aanspreekt. Maar het DOEN daar gaat het me om. En dat is hetzelfde plezier als wat ik heb in het werken met acrylverf.

wil je meer zien of weten wat ik in de kribbe meeneem?

http://ellyvandoorn.blogspot.nl/p/aquarellen.html

Kiojk en zo ziet de kribbe eruit

Een humorvolle leraar

De lessen zijn alweer achter de rug en het 'gewone' leven en de dagelijkse dingen zijn weer begonnen. Nu gaat het erom alles in praktijk te brengen.

Ik las op Facebook bij Jewel Heart Nederland en aardige samenvatting waar de lessen over gingen.

"Over wat slim is om met je geest, je bewustzijn, je mind (hoe je het ook wil noemen) te doen. Je geest richten, een mentale houding trainen. Vrijgevigheid, moraliteit, geduld, enthousiasme, concentratie en wijsheid trainen (inderdaad, de 6 paramitas). Die training zal z’n vruchten afwerpen op alle terreinen, niet alleen op het gebied van spirituele ontwikkeling!"

Nou ik kan je verzekeren, dat is niet niets. Wanneer je daar echt diep over na gaat denken en met aandacht en oplettendheid je eigen handelingen en denken analyseert kom je soms tot opmerkelijke gewaarwordingen. Het is op een gegeven moment een hele bevrijding op te merken dat je met humor durft toe te geven dat je nog heel wat hebt om aan te werken.

Ik heb er weer een hele week de tijd voor gehad en hoop er mijn voordeel mee te doen in de komende tijd en het dagelijks leven.

De zaal in de pauze en mijn plekje op de grond links voor met rugleuning en statief waar ik het toestel vanaf haalde om de foto's te maken.

Rimpoche is een doorgewinterde Tibetaans westerling en kent de westerse mentaliteit als geen ander. Dat maakt de lessen levendig.

Een humorvolle leraar.

Bodhisattvacharyavatara

Aankomende week ben ik overdag weer te vinden in Nijmegen waar Gelek Rimpoche een lesretraite geeft in de Bodhisattvachariavatara van Shantideva. Op internet vond ik eenzelfde lesretraite van de Dalai Lama. Ik heb hem zelf nog niet bekeken. Hij duurt dan ook 3 uur en gaat over de eeste drie hoofdstukken. In Nijmegen gaan we verder met het vervolg van verleden jaar waarin deze hoofdstukken reeds werden behandeld.
http://www.dalailama.com/webcasts/post/94-shantidevas-guide-to-a-bodhisattvas-way-of-life

Automatisme

We denken wakker te zijn, maar dat zijn we niet. Alles van buitenaf roept allerlei gedachten, beelden en gevoelens bij ons op waar we in meegaan, als een soort automatisme.

Aandacht is een eerste stap om uit de automaat te stappen. We kunnen dit oefenen door iedere dag een bepaalde activiteit te kiezen  die we met aandacht uitvoeren., bijvoorbeeld het wassen van de handen.

We brengen de aandacht naar de handen en voelen het water, we voelen en ruiken de zeep, we merken de bijkomende gedachten op. We horen de bijkomende geluiden van het wassen of de geluiden om ons heen..

Merken we dat onze aandacht afdwaalt, dan brengen we haar weer vriendelijk, maar beslist terug  tot het voelen van de handen.

We komen hier en nu met alles wat er is, we zijn erbij. Erbij blijven is een heel belangrijke oefening gedurende de dag.

Het is heerlijk om je open te kunnen stellen  voor het gevoel helemaal aanwezig te kunnen zijn en te ervaren. Het is de vreugde van het volledig mens zijn en het nemen van verantwoordelijkheid voor ons eigen vermogen tot aandacht.