Wel en niet leuk

In het weekend heerlijk op ons gemak aan de ontbijttafel, draaien we meestal wat muziek. We hebben behoorlijk wat keus en het is altijd weer heerlijk om rustig te kunnen eten en te relaxen.
Tussen de CD's staan ook wat oudjes die opnieuw zijn uitgegeven en vanmorgen luisterden we naar mijn kinderjaren. Muziek waaraan ik nooit meer gedacht zou hebben en die onverwacht oude herinneringen naar boven haalde. Ook het gevoel van wat ik wel en niet leuk vond al enkele jaren voor mijn tiende verjaardag. Eddy Christiani, nee dat vond ik maar niets. Toen ik hem vanmorgen voorbij hoorde komen kwamen dezelfde overwegingen weer boven. Die man zong niet, hij praatte op muziek. De orgelman van Wim Sonneveld was wel grappig en de Kilema Hawaiiens toverden zonnige stranden tevoorschijn die ik toen nauwelijks kon plaatsen.

De zangeres Pia Beck, tja wat geen naam had, was er ook niet, Het woord lesbisch werd niet gekend. Ruim vijftig jaar geleden zeiden we in de volksmond, 'Ach dat is zo'n manwijf' met alle consequenties van dien voor veel mensen die anders geaard zijn en daardoor werden uitgestoten. Je moest al van heel goede huize komen en iets presteren om geaccepteerd te worden. Vele burgers waren niet veel anders dan de mensen die nu in Rusland leven met angst voor het onbekende waardoor ze heel andere dingen projecteren vanuit hun eigen geest dan de werkelijkheid op andere mensen die hen vreemd lijken. Het resultaat is vervolging en mishandeling omdat ze anders zijn dan doorsnee. En nog steeds zijn we ook hier bang voor ons eigen hachje en geven vreemdelingen de schuld van de eigen ellende. Er verandert niet zoveel in het totale mensbeeld ook al denken we dat we beter zijn dan anderen hetgeen ook weer kan zorgen voor afwijzing van anders denkenden.

Gelukkig kunnen we als enkeling het verschil maken zonder ons boven de ander te stellen en ons blijven inzetten voor het welzijn van ALLE mensen en dat is niet eenvoudig maar wel goed. Het is de enige manier om dingen te veranderen en hopelijk te verbeteren. Want gaat het er nu om wat we wel of niet leuk vinden of om het welzijn van alle mensen?
Meestal denken we: Iedereen mag gelukkig zijn als ze maar niet aan mijn geluk komen. toch?
Het blijft moeilijk.
Heerlijk dat kinderen nog zo ongecompliceerd kunnen zijn.

voor de TV

Razendsnel een schetje maken
leuk om te doen

Olympische spelen

Ik kopieerde een berichtje dat ik op facebook plaatste.

Gister een docu gekeken van de VPRO over de ellende voorafgaand aan de realisatie van de Olympische spelen. Niet veel anders dan de narigheid bij de bouw van de grote voetbalstadions. Zo erg dat er zelfs vele doden vallen wegens onmenselijk misbruik en overtreding van regelgeving. Dat zou toch anders moeten.
En toch misgun ik de sporters hun inzet, prestaties en plezier niet maar zacht uitgedrukt, op wat voor een vreemde manier zijn we toch bezig? Moeten we daar niet ook eens over nadenken?

Gewoontepatronen

Het heeft heel lang geduurd voor ik dingen in mijzelf, die ik lastig vond, kon veranderen. Bepaalde gewoontepatronen, dat is waar ik het over heb. We hebben ze allemaal en vele zijn heel handig totdat ze door de omstandigheden onbruikbaar blijken te zijn en we er moeite mee hebben ze te laten en ze af te leren. Het is heel lastig er andere gewoonten voor in de plaats te zetten die bruikbaarder zijn.

Iets dat mij overkwam is bijvoorbeeld dat ik altijd direct op een vraag reageeerde zonder het te overdenken of daar ook maar even de tijd voor nam omdat direct antwoord geven in mijn idee 'normaal' was. Nooit nam ik de gelegenheid om erover na te denken of te zeggen dat ik er later op terug zou komen. Het kwam niet eens bij me op om dat te bedenken en vaak kwam ik in de problemen doordat ik de gevolgen van mijn beslissingen die ik veel te snel nam, niet kon overzien op zo korte termijn.
Dom zul je zeggen. Maar als zoiets in je systeem ingebakken zit, probeer het dan maar eens te veranderen. Mijn ervaring was dat ik daar heel veel aandacht in moest stoppen en iedere keer weer in de valkuil stapte. Heel langzamerhand door opmerkzaamheid lukte het me om een ander gewoontepatroon in te bouwen en dus kan ik nu gas terug nemen en vertellen dat ik erover na zal denken en erop terug zal komen. Het lijkt simpel maar de praktijk liet me zien dat het niet zo makkelijk was.
Een vriendin van mij had net zoiets met het onmiddellijk reageren en hulp bieden in woord of daad, als ze alleen nog maar vermoedde dat het een hulpvraag was. Vaak wil iemand helemaal niet geholpen worden en wordt je goede bedoeling uitgelegd als bemoeizucht of nog erger. Ook zij verzuchtte soms: 'Ben ik er weer ingetrapt'.

Hoe het ook is, we zitten er vol mee, vol van automatische reacties of dingen die we gewoon zijn te doen. Op een ander niveau bijvoorbeeld misschien gewoon ons avond of ochtend ritueel. Als je daarop gaat letten kom je tot de conclusie dat je het wel heel erg zou missen als je niet 'normaal' onder de douche zou kunnen springen op de door jouw geplande momenten. Dan wordt je je al een klein beetje bewust van alle gewoonten die je erop nahoudt. Prima natuurlijk, totdat het niet meer kan. We vragen niet voor niets: 'ben je met het verkeerde been uit bed gestapt?'. Want om dan nog vrolijk en blij te blijven valt niet altijd mee.

Nou kunnen gewoonte patronen heel behulpzaam zijn totdat ze tegen je gaan werken en denk dan niet: 'zo ben ik nu eenmaal' want ons aanpassingsvermogen en de mogelijkheden tot verandering zijn eindeloos als het nodig is.
Er is niets dat niet veranderd kan worden, maar daar is wel moed en heel veel aandacht voor nodig. Het duurt heel lang voor je iets anders hebt aangeleerd, vooral als je wat ouder wordt maar dat hoeft niet te betekenen dat je er te oud voor bent. Dat gaat met een goede motivatie zeker lukken.
Hoe eerder en hoe jonger je bent en de lastige zaken in jezelf opmerkt hoe eenvoudiger het is er iets mee te doen. En dat doen is dan hoofdzakelijk opletten, aandachtig zijn en als je valt, gewoon weer opstaan. Het kan even duren maar de resultaten zullen er zijn.

Uit de modder vereist een lotusbloem