Pietepeuterig klein nootbook

Gister met mijn kleinzoon aan een kleine interne verhuizing begonnen. Het hele bureau, en dat is geen peuleschil, verplaatst naar waar het vroeger stond en de twee keyboards van Fer op de plaats waar eerder het bureau stond. Wat valt dat tegen en wat komt er dan altijd weer een hoop rommel tevoorschijn. Zo'n interne verhuizing is altijd een mooie manier van opruimen en in de hoekjes en gaatjes de stof weer eens wegwerken. Het gesjouw en kantelen van de zware stukken heeft me spierpijn bezorgd en mijn buik reageert zoals gewoonlijk heftig op een beetje teveel hooi op de vork. Maar ik ben blij dat het gebeurd is en we verder kunnen met de overige plannen die eraan komen. Niets geen bijzonders, maar toch...

Mijn nieuwe plek voor de computer is ook wel weer fijn. Geen last van de laagstaande zon in mijn ogen waardoor het scherm bijna onzichtbaar is, alhoewel het plekje in de kamer ook wel gezellig was, is het in de kleine kamer ook prettig werken, maar de internet verbinding moet nog op de juiste manier aangesloten worden en dan is het spul compleet.  Dit blogje gaat dan maar even via het pietepeuterige kleine nootbookje en een oud fotootje toegevoegd

Stil zijn

Zittend in
de serre is er niets en
en is er alles

Stil gewaarzijn in de serre kijk ik in mijzelf, om me heen en naar buiten.

Als ik me bewust ben van de goedheid van de natuur en het leven rondom en in me, kan het zomaar gebeuren dat het door me heen gaat...
Gelijktijdig is er blijdschap om al het goede en verdriet om al het lijden dat er is en zit ik heel stil, bewust in het midden.

Geen

himmelhochjauchzend

of

zum tode betrübt

maar

glücklich allein ist die seele die liebt

Goethe.

Dan zit ik in mijn middelpunt en weet dat deze gesteldheid nodig is om volledig te kunnen leven.

Dat zijn kostbare momenten.

Annemarie Noorderwerf in Het Frysk Skildershus

Zaterdag gingen we met een groepje van de KWA leerlingen van Annemarie naar Leeuwarden om haar tentoonstelling te bekijken in de galerie en atelier van Doet Boersma.

Ik heb begrepen dat Annemarie uitdrukking wil geven aan de mogelijkheden een band te scheppen en daardoor te communiceren met de natuur. In dit geval met de dieren.

Hoe vaker ik haar werk zie hoe meer ik er blij van wordt en het kan waarderen. Ze weet de essentie van de vorm op een heel spontane en creatieve wijze weer te geven. Waardoor er een vanzelfsprekendheid ontstaat waarin je jezelf kunt vinden.

samen met de mooie beelden van Reinhard Schregardus een prachtig geheel

En even een kijkje nemen in de atelierruimten voor de workshops van Doet onder het genot van een kopje koffie na de lange reis, waar ze bezig was met voorbereidingen voor een open dag.

Samen een lunch en daarna het Fries Museum.

Tuinen en verkiezingen

We waren afgelopen zaterdag in de tuinen van Appeltern, waar mijn vriendin Marja Wennemers, die landschapsarchitect is, meedeed aan de verkiezing van het Gouden Potlood. Ze had een heel mooie strandscene neergezet

en na het inleidende praatje van haar inspirator en mijn schildersdocent Annemarie Noorderwerf werden we 'los gelaten' om onze eigen flessenpost er achter te laten en sporen te schrijven op de palen, glaswand en in het zand.

Het was genieten ook omdat de dag ervoor en erna totaal verregende en wonderwel de zaterdagse weergoden ons goed gezind waren. Zo schreef ik in de strandstoel een briefje voor de flessenpost in het landschap 'Aan De Horizon  Voorbij'.

en tekende we op de palen

De perspex horizonwand werd vol getekend

Natuurlijk vond ik dat zij de prijs had moeten winnen.
Als tweede op mijn pesoonlijke lijstje stond 'De Verleiding'. Misschien ook mede door het mooie verhaal dat de inspirator wist te vertellen. De lathyrussen bloeiden hier en daar nog en geurden heerlijk.

De uiteindelijke prijs ging naar 'Inspanning, Ontspanning.

Kijk zelf maar.