Van Elly

Wat kun je hier nou nog aan woorden toevoegen...:-)

Misschien nog een paar sfeervolle plaatjes

Stralend herfstweer.

Is dat het wat mij zo gelukkig maakt?
Ik kijk uit het raam en zie in het park de prachtige herfstkleuren. Ik hoef er niet eens het huis voor uit. Ik realiseer me dat ik al die duizenden twinkelende rinkelende blaadjes kan zien. Dat is heel bijzonder. Het neemt me in herinnering mee naar mijn moeder die in maart overleed. De laatste jaren was ze blind en zittend voor haar raam had ze een prachtig uitzicht waar ze niet meer van kon genieten.
Is het vreemd dat ik me zo gelukkig voel dat ik kan zien? De kleuren en de tinten, het zijn er zoveel. Ik ben heel visueel ingesteld en heb ook een goed visualisatie vermogen. Mocht ik evenals mijn moeder ooit niet meer kunnen zien, dan hoop ik me alle beelden te kunnen herinneren. En net zo tevreden en gelukkig te blijven als zij totdat ook haar geest achteruitging.
Ik heb geen moeite me voor te stellen dat ook mij dat kan overkomen. Waarom zou ik me zorgen maken over iets waar niets aan te doen is. En als er wel iets aan te doen zou zijn dan zal ik dat zeker niet nalaten.
Nu ben ik gelukkig met al het goede dat er is.
Ik ben vanmiddag  het park ingewandeld en zat met mijn fototoestel op een bankje. Er passeerden grootouders met hun kleinkind dat voor hen uitrende. Ik zat met de camera op mijn schoot heerlijk op mijn gemak rond te kijken en te genieten van het zoele herfstweer.
De man zei tijdens het passeren. "Alles in de aanslag?"
"Ja hoor", antwoorde ik.
"Een goede fotograaf neemt er de tijd voor", zei hij.
"Ja, en dan komt het vanzelf op je af ", lachte ik terug.
En zo is het.

Intussen is er een prachtig nieuw verpleeghuis aan de andere kant van het park neergezet.

Wie weet  moet ik er ooit gebruik van maken, maar voorlopig

is het goed zoals het is en bekijk ik alles van een afstand.

Help !!

It's a relief, frankly, that in Buddhism, there is no self to save.

Darren Littlejohn

vrij vertaald.

Wat een opluchting dat er in het boeddhisme geen zelf is dat veilig moet worden gesteld.

En als je dat door begint te krijgen dan zegt Nietsche ook nog.

De mate van wijsheid kan afgemeten worden aan de verkleining van opgewondenheid.

Dus als ik het nu goed op een rijtje zet dan is het alleen maar zinvol je voor rechtvaardigheid liefde-mededogen en wijsheid in te zetten.

Maar er is altijd dat denken vanuit het middelpunt dat IK DENK te zijn. IK wordt aangevallen `HÈÈÈÈLP
Lastig hoor om dan niet opgewonden te raken.
Wijsheid en zelfloosheid houden dan verband met elkaar volgens deze inzichten.

Zou Lodewijk de 14de dat ook geweten hebben in zijn schitterende paleis Versaille?

Vakantie en religare

Wat heeft vakantie nou met religare te maken?

Ik ben regelmatig in half Europa en zelfs een keer op Curaçao met vakantie geweest. Het is heerlijk om andere landen, streken en steden te verkennen en er rond te kijken.

Je kan denken: “Ach, het zijn allemaal steden, het zijn allemaal landen, het zijn allemaal streken”.  Ja, maar ze zijn allemaal unique en dat maakt iedere vakantie weer een feest. De verschillen kunnen zien is heel bijzonder en een grote verworvenheid. Ik ben blij dat niet alles hetzelfde is, dat zou de wereld niet zo interessant en aantrekkelijk maken.

Het zijn steeds weer vakanties waar ik me op verheug en waar ik blij mee ben.

Stel nou, Parijs heeft me deze reis bijzonder geraakt. Ik voel me er bijna thuis en zou er veel meer van willen weten. Misschien zou ik er wel willen wonen. Als dit een stelling is kan je natuurlijk alle andere vakantie oorden daarop toepassen. Kreta bijvoorbeeld. ;-) En nog steeds hebben we het over de verzamelnaam, vakantie heerlijk!

Maar goed, ik heb me voorgenomen om meer over Parijs aan de weet te komen omdat de eerste indrukken goed zijn en ik me erdoor aangetrokken voel. Misschien als ik er meer over weet dat ik afhaak omdat het toch niet aan mijn verwachtingen voldoet. O.K. maar daar hebben we het nu even niet over. Uiteindelijk heb ik een vrije wil om te onderzoeken en te stoppen wanneer ik wil.

Parijs, ik duik er steeds verder in en val van het een in het ander. Ik leer de geschiedenis van de stad kennen en zie bijna voor me hoe het gegroeid is. De sociale omstandigheden van arm en rijk en hoe het zich heeft gehandhaafd binnen de hele landelijke context. Geweldig!. Ook zie ik de relaties in de kunst tussen alle andere steden in Europa, hoe een en ander synchroon loopt met de kunst in Italië en Florence en daardoor gaat ook die stad me steeds meer boeien. Het leuke is dat, hoe verder ik me in Parijs verdiep hoe breder ik kan kijken naar andere steden waar ik veel minder van weet, maar die beslist niet hetzelfde zijn. Toch zit mijn verdieping niet in Florence maar in Parijs.

Van de Aziatische steden weet ik nog minder of bijna niets, zij zijn op een heel ander sociaal fundament gebaseerd en ik kan onmogelijk zeggen dat het dezelfde structuren en onderbouwingen heeft als Parijs. Niet minder, maar wel anders. Toch zou ik daar ook wel met vakantie naartoe willen, maar mijn diepgang en thuisvoelen in die steden zal een heel andere frequentie hebben en meer aan de oppervlakte blijven van OOO en AAAAAH. Erica Terpstra, geweldig toch J.

Je begrijpt. Het is allemaal prima en het is maar net waar je voor kiest.

Het heeft niets te maken met kunnen of eraan toe zijn wanneer je je wilt verdiepen in datgene waarvan je voelt of vermoedt dat je daar je thuis in zult gaan voelen. Slechts met willen heeft het iets te maken. En als ik niet wil, dan verdiep ik me toch niet.

En zo is het ook met religie.

Het is niet logisch om alles op één hoop te gooien en te zeggen dat alles hetzelfde is en naar hetzelfde voert. Dat zou de hele wereld en het universum wel erg klein maken. Als ik me verbonden met iets voel, met Kreta bijvoorbeeld, dan wil ik daar steeds weer naartoe, ik voel me er thuis. En misschien voel jij je thuis op de hele wereld en heb je geen enkele behoefte om je in het één meer te verdiepen dan in het ander en te ervaren wat dat betekent. Of misschien heb je je hier en daar een beetje in verdiept. Nou prima hoor. Maar dat wil nog niet zeggen dat de hele wereld hetzelfde is. Pas als je verder gaat kijken ga je de verschillen zien. Toch?

Zo is het ook met de verschillende tradities. Het oosterse denken over wat God(en) is, Hemel, Hel en allerlei andere zaken zoals wat er na de dood is en waartoe die 'ideeën' daarover dienen,  heel anders dan in de christelijke context . Als ik dat door elkaar ga halen dan kloppen dingen niet meer. Dan krijg ik een vertekend plaatje van waar oosterlingen het over hebben en leer ik niet begrijpen waar het in de oosterse tradities werkelijk om gaat.

Evenals wanneer ik me niet echt eigen heb gemaakt waar de mystiek in de christelijke traditie het over heeft en bij voorbaat dingen afwijs of misschien wel denk dat ik het weet. Zonder me in het waarom, waardoor en waartoe te verdiepen zal ik niet zo eenvoudig achter de diepgang daarvan komen die ik uiteindelijk kan gebruiken om me eraan te spiegelen.

Want dat is het waar het om gaat in religie, religare. De blik naar binnen richten, aandachtig worden en de diepgang in mezelf leren herkennen en ervaren.  Religies van Oost en West geven mogelijkheden tot spiegelen en jezelf leren kennen. De methoden en uitkomsten zijn even verschillend als de verschillende steden waarin je je wel of niet thuisvoelt en dat is goed. De bron in jezelf wordt door iedereen op een unique manier ervaren.

Ik wil hier alleen maar duidelijk maken dat ik blij ben met alle verschillen die er zijn en hoop dat het nog lang zo zal blijven zodat velen zich ergens en daardoor vooral in zichzelf geborgen en thuis kunnen (gaan) voelen. Niet meer en niet minder dan dat.

Jacques Louis David

Napoleon kroont zichzelf en zijn vrouw tot keizer