Een kunstenaar is een man/vrouw die de jas binnenstebuiten aandoet en verliefd wordt op de kleur van het stiksel.
Jeanne Tardiveau
De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.
Alle blogs op data volgorde
maandag 15 augustus 2011
vrijdag 12 augustus 2011
woensdag 10 augustus 2011
Feest
Eerst moesten de partytent en de eettent opgezet worden. Dat was een heel gedoe. Hoe moet hij ook alweer in elkaar? Na veel vijven en zessen hadden de mannen het eindelijk voor elkaar en liepen de vrouwen af en aan met alles wat er genuttigd moest worden. Gelukkig is de BBQ maar voor een kleine groep die het over het algemeen goed met elkaar kan vinden en… het is maar één keer per jaar.
Opmerkelijk hoe een mens verandert. Vroeger vond ik zulke avondjes leuk, maar op één of andere manier heb ik er niet zoveel meer mee. Als ik er eenmaal ben ja, dan vermaak ik me prima, maar meestal heb ik van te voren geen zin. Ik vind het leuk om me heen te kijken en op te merken hoe iedereen en alles functioneert op zo’n avond. Mijn verwondering is dan niet van de lucht. Ik viel van de ene verbazing in de anderen. Uiteindelijk barste letterlijk de bui los en stortte de eettent in onder een enorme hoosbui die door het opduwen van de natte builen in de partytent zoveel mogelijk buiten de deur werd gehouden, want toen werd het pas echt gezellig. Hier en daar lekte het en de tango’s waren op maat gesneden om de nattigheid tot op het bot te beleven.
Klapstuk van de avond was de ‘discjockey’ achter zijn PCtje. Met een felgekleurde paraplu in zijn linkerhand bediende hij zijn computer en met de rechter produceerde hij, na de wervelende Spaanse dansen, onverstoorbaar de ene Deutsche Schlager na de andere. Gefocust op zijn apparaat ontging hem veel van de algemene vrolijkheid. Er werd gedanst op het gras dat door een van de bewoners voor een prachtig tapijt werd versleten. De foto’s die ik naderhand heb bekeken liegen er niet om. Het was gezellig.
maandag 8 augustus 2011
Gehecht zijn
Is het mogelijk om volop te genieten en niet gehecht te raken aan het object van je vreugde? Ik denk het wel maar dat komt je niet van het ene op het andere moment aanwaaien.
Allereerst is het nodig je bewust te worden dat je het object van je vreugde maar moeilijk los kunt laten, want als je die band die je bindt niet herkent en ervaart, dan kun je er ook niet aan werken om ervan los te komen en toch blij te blijven.
Is het noodzakelijk niet gehecht te zijn.
Tja dat moet je zelf maar eens overdenken,
Mijn overdenkingen hebben me verteld dat het leven veel eenvoudiger wordt zonder die gehechtheid. Dan mag alles erzijn zoals het is. Het is makkelijker om te gaan met alle veranderingen en vergankelijkheden en het leven zoals het is, met al zijn onzekerheden wordt een normale staat van zijn zonder angst voor de toekomst.
Dat gaat heel ver als je er goed en diep over na gaat denken.
Maar dat zijn alleen nog maar overdenkingen. Nu nog doen.
De vroegere eigenaren van deze bank waren er kennelijk niet zo aan gehecht. Hopelijk hebben ze wel genoten van de goede diensten die hij heeft bewezen.
Laten we er maar eens even bij gaan zitten en erover nadenken
Allereerst is het nodig je bewust te worden dat je het object van je vreugde maar moeilijk los kunt laten, want als je die band die je bindt niet herkent en ervaart, dan kun je er ook niet aan werken om ervan los te komen en toch blij te blijven.
Is het noodzakelijk niet gehecht te zijn.
Tja dat moet je zelf maar eens overdenken,
Mijn overdenkingen hebben me verteld dat het leven veel eenvoudiger wordt zonder die gehechtheid. Dan mag alles erzijn zoals het is. Het is makkelijker om te gaan met alle veranderingen en vergankelijkheden en het leven zoals het is, met al zijn onzekerheden wordt een normale staat van zijn zonder angst voor de toekomst.
Dat gaat heel ver als je er goed en diep over na gaat denken.
Maar dat zijn alleen nog maar overdenkingen. Nu nog doen.
De vroegere eigenaren van deze bank waren er kennelijk niet zo aan gehecht. Hopelijk hebben ze wel genoten van de goede diensten die hij heeft bewezen.
Laten we er maar eens even bij gaan zitten en erover nadenken
Abonneren op:
Posts (Atom)
Blogarchief
-
►
2011
(105)
- ► augustus 2011 (18)
- ► september 2011 (14)
- ► oktober 2011 (16)
- ► november 2011 (21)
-
►
2012
(346)
- ► januari 2012 (42)
- ► februari 2012 (18)
- ► maart 2012 (31)
- ► april 2012 (16)
- ► augustus 2012 (27)
- ► september 2012 (38)
- ► oktober 2012 (32)
- ► november 2012 (27)
-
►
2013
(151)
- ► januari 2013 (22)
- ► februari 2013 (20)
- ► maart 2013 (19)
- ► april 2013 (13)
- ► augustus 2013 (10)
- ► september 2013 (9)
- ► oktober 2013 (9)
- ► november 2013 (9)
-
►
2014
(106)
- ► januari 2014 (15)
- ► februari 2014 (11)
- ► maart 2014 (15)
- ► april 2014 (14)
-
►
2015
(106)
- ► januari 2015 (14)
- ► februari 2015 (22)
- ► april 2015 (1)
- ► september 2015 (20)
-
►
2016
(116)
- ► februari 2016 (25)
- ► april 2016 (1)
- ► augustus 2016 (11)
- ► oktober 2016 (21)
-
►
2017
(87)
- ► januari 2017 (13)
- ► maart 2017 (1)
- ► oktober 2017 (10)
-
►
2018
(146)
- ► januari 2018 (16)
- ► maart 2018 (26)
- ► april 2018 (21)
- ► augustus 2018 (15)
- ► september 2018 (11)
- ► oktober 2018 (10)
-
►
2019
(110)
- ► januari 2019 (16)
- ► februari 2019 (14)
- ► maart 2019 (17)
- ► april 2019 (12)
- ► oktober 2019 (8)
-
►
2020
(161)
- ► maart 2020 (9)
- ► april 2020 (7)
- ► augustus 2020 (17)
- ► september 2020 (17)
- ► oktober 2020 (9)
- ► november 2020 (25)
-
►
2021
(268)
- ► januari 2021 (26)
- ► februari 2021 (21)
- ► maart 2021 (24)
- ► april 2021 (22)
- ► augustus 2021 (23)
- ► september 2021 (32)
- ► oktober 2021 (19)
- ► november 2021 (15)
-
▼
2022
(121)
- ► januari 2022 (11)
- ► februari 2022 (15)
- ► maart 2022 (13)
- ► april 2022 (12)
- ► augustus 2022 (20)
- ► september 2022 (13)