Dat scheelt

En dan maken we weer even een rondje door Sonsbeek. Er is altijd wel iets te beleven. Maar toch is het altijd weer anders.  We zijn er in andere jaren ook wel geweest en dan was het in maart een drukte van belang. . Snaterende ganzen en vliegende reigers met grote takken om nesten te bouwen. 

Dat zijn we dit jaar bijna niet tegengekomen. Het is ook opmerkelijk rustig in de bomen en de oude nesten zien er verlaten uit. Slechts een nest, lastig te fotograferen achter alle twijgjes waar nog geen blad aan zit. Maar toch te zien dat de jongen al aardig groot geworden zijn. 

De boom in tegenlicht straalt zelf bijna licht uit. 

Ook bij de zwanen is het rustig en het ziet er nog steeds niet naar uit dat het vrouwtje op het nest zit. 

Intussen heeft de kraai een lekker maaltje verschalkt uit de modder opgediept.. Jammer voor de arme kikker. 

Zo af en toe laat een gans het gesnater horen maar verder is het deze zaterdag voor Pasen erg rustig want ook de mensen zijn niet aan de wandel maar waarschijnlijk shoppen, boodschappen doen voor Pasen moet ook gebeuren. 

De mandarijn eend spieglt zich in het water en verwonderd zich over zijn eigen schoonheid. 

 En zo maakte ik weer zo'n 250 fotootjes en hield er alsnog ongeveer 75 over nadat de slechte of minder goede weggegooid waren. Paardebloemen met snoepende vliegen, Koolwitje, Dagpauwoog, jonge Nijlganzen en de laatste Magnolia bloemen Teveel om op te noemen. Ik kom er nauwelijks aan toe ze allemaal in het blog of op Facebook te zetten en ach, wie zit daar nou op te wachten. 

En dan kan ik ze ook nog kwijt op Maak mijn dag, Aandachtig kijken

Wat moet je er toch allemaal mee op je oude dag. Maar....Iedere keer als ik er zelf door blader op de computer of tablet geniet ik er weer van. 

En daar gaat het toch om, nietwaar...

En het neemt geen fysieke ruimte in beslag, dat scheelt. 😄

Zelf doen

 Zo, eerst maar eens even mijn agenda bijgewerkt. Het lijkt wel of ik er steeds meer in krijg te staan en daar zit ik niet zo op te wachten.  Aan de andere kant is het natuurlijhk ook wel leuk. Het betektent dat er nog genoeg te doen is.  Maar ik wil het toch wel in de gaten blijven houden. 

Ik heb zojuist een fotootje op moeten sturen uit mijn werkzame leven toen ik de aktiviteiten begeleiding deed in het verzorgingshuis dat intussen veranderd is in een verpleeghuis. Nee zo makkelijk als toen kom je er niet meer in en je moet echt heel wat mankeren wil je daar nu gezellig rustig je laatste levensjaren verslijten. Toen kon je nog veel organiseren omdat de mensen  tot veel in staat waren en dan  rezen mijn haren soms te berge van alle aktiviteiten die er geoprganiseerd moesten worden. 

Dat waren de jaren 80. Nu loop ik er nog weleens rond maar er valt nog weinig te herkennen. 

Dus wandel ik het park in om weer wat fotootjes te schieten. 

Zo heeft iedere periode zijn eigen charme. Je moet er zoveel mogelijk zelf iets zinvols van maken. Een ander doet het niet voor je hoor. 😀

voorjaar en fotograferen

 Her is heerlijk nu het voorjaar zijn gezicht weer laat zien. Vooral dat we weer op stap kunnen met het fototoestel en ik was er al snel weer IN. Even was ik bang dat mijn ogen teveel achteruit zouden zijn gegaan en het fotograferen te lastig zou zijn geworden. Maar nee de routine helpt me er  door en ik heb er weer veel plezier in. 

Allereerst waren we in de dierentuin. Daar is altijd wel wat te beleven. Altijd weer anders en steeds weer op een andere plek. Deze jonge zebra leek niet erg gezond maar ik denk dat het wel meevalt alhoewel hij vaak en overal uitgestrekt op de grond bleef liggen.'

De ijsvogel zit altijd achter die lastige tralies. Toch wel triest. Het geeft me altijd een dubbel gevoel. Voor ik fotografeerde had ik helemaal niets met dierentuinen vanwege het opgesloten zijn van de dieren. Maar er gebeurt natuurlijk ook veel goeds. Maar over het algemeen maak ik liever geen opnamen waarop de tralies zichtbaar zijn. Nog altijd vind ik dat niet plezierig en het confronteert me met die opsluiting.

Maar ook een lijster is in de dierentuin te vinden. Zaterdag was het wel weer verschrikkelijk druk in de Zoo dus gaan we liever door de week.

Vanmorgen zijn we dan ook naar de heemtuin vlak achter onze appartementen flat geweest. En ook daar is van alles te fotograferen. En lekker rustig. Ik heb genoten vanmorgen. 

Dat vogeltje

Een musje

Zo zie je ze jaren bijna nooit en plots zitten er een hele troep bij elkaar en doet een van hen zich pal onder mijn ogen tegoed aan een nog bijna onzichtpbaar jong blaadje nog opgerold i  de knop

Zo berschrikkelijk lekker

 

Hoe mooi alles is.

 Wat is het heerlijk weer. 

Gisteren gingen we even een  Burgers Zoo een nieuw abonnement gehaald. En  ik heb genoten.  Maar het was wel weer even zoeken. Het leek wel of ik het fotograferen verleerd was. Na lange tijd weinig of niet fotograferen merk ik hoe ik het moet hebben van de gewoonten die ik heb opgebouwd en hoe ik dat nu maar lastig weer op kon pakken. Het slechte zicht is steeds meer een grotere belemmering maar na verloop van tijd werkte de gewenning weer. 

Ik moest er echt aan wennen om de onderwerpen te vinden door mijn ingezoomde lens. Twee jaar geleden pakte ik het nog direct maar nu moest ik er helemaal inkomen. En wat ben ik blij met mijn maatje die me de vlindertjes probeert aan te wijzen. Als ze vliegen zie ik ze wel maar als ze zijn gaan zitten vind ik ze maar moeizaam terug, 

En zo leuk want de vlinders zagen we nog eerder dan de aapjes.

Toch is er weer een leuke serie uitgekomen waar ik op de computert verder mee kan spelen. En ervan genieten. Want dan op het grote scherm zie ik echt hoe mooi alles is.

Territorium drang

 Het was koud maar ook heerlijk om even buiten te zijn en jawel hoor het gestoei en gesnater is hier en daar alweer begonnen. Even een poosje stilstaan aan het water en de camera laten rollen. 

Leuk om te zien hoe die agressieve meerkoeten alweer druk ber

zig zijn een territorium te veroveren.  Het kan er heftig aan toe gaan, 

Maar uiteindelijk gaat er toch een kopje onder

En wordt daar ook gehouden en dan is het voor haar duidelijk wie de overwinnaar is.

Het begin is er weer

Het zonnetje scheen en dan krijgen we er echt weer zin in. . Accuutjes opgeladen en even naar Sonsbeek

 

Een beetje oefenen op vliegende vogels. Dat valt niet mee.. De meeste kan ik weggooien en deze zijn ook niet bepaald optimaal. maar ... nou ja..

Hoog boven me in de boom zat een nijlgans op de uitkijk. \

En aan de overkant van de grote vijver waar we meestal een rondje om lopen strekte de aalscholver zijn vleugels uit in het koude winterzonnetje. 

Tussen de vele reigernesten op het eiland zaten al twee vogels in de starthouding voor het broedseizoen. 

Maar er was nog niet veel gesnater en gevlieg zoals dat in het volle voorjaar is. Dan gaan de vogels veel meer tekeer. Het was nog rustig. 

Bij de boerderij liep het terras alweer vol. 

Maar wij vinden fotograferen en rondlopen veel leuker dan op een terrasje zitten. Het enige nadeel is dat ik zo langzamerhand iedere lichte vlek voor een vogeltje aanzie en speciaal voor dit blogje laat ik deze twee prachtige vogeltjes even zien. 🤣. Maar geen nood ik ben nog steeds heel blij met wat ik wel door de zoeker  waarneem en met wat ik kan fotograferen.  Ik drijf min of meer op mijn ervaring, op de aanwijzingen van mijn lief en op de scherpstelkwaliteit van mijn toestel. . Ook al wordt het steeds lastiger. Ik heb er nog altijd schik in. 

Maar hier zwommen toch echt twee eendjes. 

We liepen niet naar boven om naar het hertenkamp te gaan. Het was heerlijk maar nog wel erg fris. 

Het zonnetje verdween af en toe achter de wolkjes

En dfan is het plaatje meteen saaier door de 'platte'belichting

Juist de lage stand van de zon in de winter geeft een extra dimensie aan een foto. Zeker als je schaduw erbij op komt.ghaghagha/

Wij hadden een heerlijk frisse neus en het begin is weer gemaakt. Dit jaar hopelijk weer fijn fotograferen.

Lets Coffee... uuuuhhh nee we gaan toch maar lekker thuis een bakje doen. 

De grote waterval van Sonsbeek