Rustiger

Toen we verleden week weer naar de tuinen van het Depot gingen was het een stuk rustiger. Ook dat heeft zijn charme. Het was weer een heerlijk ochtendje fotograferen.

De kikkertjes klitten bij elkaar. Uitrusten van een drukke zomer

De Libelle heb ik na jaren proberen kunnen vangen. Hij bleef precies lang geboeg zweven om razendsnel een scherpe foto te kunnen maken.

Dankjewel.

De herfst is zicht en voelbaar

In de tuin staan ook verschillende mooie beelden

Deze is van 

Gertjan Everhuis

Caput

Zwolle

En dan weer even op en neer naar Zwolle om de andere helft van de Turner tentoonstelling in De Fundatie te zien. Vorige keer waren we in Enschede waar Aarde en Lucht te bewonderen waren.

Gister was het heerlijk weer en leek de Hoge Veluwe ons ook wel iets maar vandaag was het toch beter weer voor een museum en ik wilde ook graag de andere twee elementen van Turner bekijken. Water en Vuur.

Nou valt het niet mee om die schilderijen goed gefotografeerd te krijgen. Er is zo veel weerspiegeling en daar heb ik op de gang maar gebruik van gemaakt.

Het is dan wel geen Turner maar daar schijnt toch niet iedereen even gek op te zijn want toen ik in het boek keek waar je iets in kunt schrijven over wat je zag, las ik: Turner kan me niet bekoren.
Nou mij wel hoor
Ik vind het prachtig wat hij heeft opengebroken voor de kunstenaars van de moderne tijd. In zijn tijd was het heel bijzonder hoe hij durfde schilderen en sferen wist te scheppen die ongekend waren.

Toch maar eentje hier neerzetten.

Kijk zo moeilijk gaat dat met al die weerspiegeling en dan is dit nog redelijk.

En dan bewerk ik ze in fotoshop en dan wordt het zo.

En als je hem aanklikt kun je het nog beter bekijken.

Enfin, nog even de stad ingelopen op de terugweg gelukkig hadden we op de heenweg al gefotografeerd want nu miezerde het een beetje. Toch nog wat aardige foto's geschoten.

En op de terugweg boften we helemaal. Er schenen nogal wat files te staan, lazen we vanavond en wij hadden maar een heeeeeel kleintje.
Leuk he, vanuit de auto fotograferen.

Noord Brabants Museum

Vandaag waren we alweer op stap. We zouden naar het Brabants museum. Ik had gezien dat er werk van Jan Sluiters hing, Leon Adriaans, Henk Visch en Marc Mulder. Ook van Gogh was vertegenwoordigd. De moeite waard om een dagje aan te besteden.

Dat het regende was niet zo'n probleem in het Museum heb je daar geen last van maar ik vond het wel leuk een paar natte fotootjes te schieten.

Het l;ijkt op de foto's heftig, maar met een regenjas hielden we het aardig droog en de cappuccino was lekker.

 Maar daar kwamen we niet voor.

Ik heb genoten van alle kunst en denk erover eens een keer van al die kunstfotootjes die ik inmiddels heb verzameld een apart blog te maken.
Hier een voorproefje.
Maar wat gaat daar weer veel tijd in zitten. pfff.

.................................................................................................................................................J.A. van der Ven
De bekoring van Eva
1841
Gips
De duivel in de gedaante van een slang, biedt Eva de appel aan van de boom van kennis van goed en kwaad. Door van de appel te eten werden Adam en Eva uit het paradijs verbannen.
J.A. van der Ven onderging in Rome de invloed van de grote neoclassicisten Canova en Thorwaldsen.

.

.

Bewustzijn

We zijn ons bewustzijn. En dat lijkt een heel grote verwarrende inhoud te hebben want het bewustzijn wordt beheerst door ons denken en  de emoties. We gaan er middenin zitten denkend dat we DAT zijn. We beperken onszelf en zijn op zoek naar wie we werkelijk zijn. We belanden dan in al die kleine zintuigelijke facetten die het  denken en de  enmotie beïnvloeden en weten: 'dat ben ik'. We zitten gevangen in die toestand zonder dat we het in de gaten hebben. Want wat we denken hoeven we niet te zijn. Dat is een onnodige beperking. Er is meer dan we op dit moment kunnen bedenken.

Meditatie meesters zeggen dat we ons van die gevangenschap gewaar kunnen worden. Bewust worden  van die emotionele overheersing die aangestuurd wordt door de zintuigen en het denken. Alleen al door je bewust te worden van innerlijke stilte en dan te zien hoe de dingen zich aan je voltrekken kun je aan de gevangenis die je opgebouwd hebt in de loop der jaren van je persoonlijke ontwikkeling, voorbij kijken en gaat er een andere nieuwe wereld open met grenzeloos veel mogelijkheden. Die wereld kun je leren kennen door de innerlijke stilte die zich bewust wordt van wat zich allemaal in je afspeelt.  Je leert het zien en herkennen, telkens weer opnieuw in andere situaties. Je kijkt ernaar en gaat weer terug naar je innerlijke stilte die ademt.

Dat betekent niet dat je je persoonlijkheid weggooit en niet nodig hebt. Nee want die heb je nodig om mee te werken maar het betekent een bevrijding uit het idee dat alles wat je denkt en emotioneel ondergaat het leven IS.

En dan heel langzamerhand ontstaan er misschien mogelijkheden om je steeds losser te maken van die emotionele en mentale overheersing zonder het te onderdrukken waardoor de gevangenschap nog groter wordt. Alles mag er zijn, je hoeft er alleen maar naar te kijken. Je leert zien dat je niet je emoties en denken bent maar dat je het hebt . Je komt tot de ontdekking dat je als het ware een stapje achteruit kunt doen en naar jezelf kunt kijken. Kijken hoe je er weer middenin zit, loslaten en verder gaan. Iedere keer opnieuw. Het laat zien dat alle dingen als wolkjes aan de blauwe hemel voorbij trekken en je nergens in vast hoeft te zitten. Ook de wolkjes, het hoort allemaal bij het verhaal dat 'leven' heet. In dit leven ben je er onlosmakelijk mee verbonden en toch ben je het niet.  Geen wolkje is hetzelfde en alle wolkjes verdwijnen ook weer. Soms fijn dat ze weg zijn en soms jammer dat ze verdwijnen. Ook dat fijn en jammer is emotie en dat mag er zijn zolang je er maar naar kijkt en weet dat je het niet BENT. Het is jouw leven dat je HEBT met alles erop en eraan. Je bent het niet, al die binnenkomende zaken en toch leef je het helemaal.

Witte Tara. De kwaliteit van heelheid in een persoonlijk jasje om uitdrukking te geven aan een abstract begrip. Een Verbindingswezen. Een alomvattende heelheid waar je je mee kunt verbinden. In het westen vaak abusievelijk met godin vertaald.

Omstandigheden

Zit ik weer even achter de computer in plaats van met het tablet op de knieën. Dat betekent dat ik ook weer even een blogje kan schrijven. Ik zou er helemaal aan ontwennen.

Natuurlijk moet ik er af en toe toch achter want er zijn nou eenmaal dingen die je niet kunt doen op het tablet. Misschien kan het wel maar wil ik het niet omdat de routine van de computer toch iets makkelijker werkt en ik heb de juiste programma's niet op het tablet staan. Dat werkt allemaal met Apps. Ook leuk maar anders.

Foto's bewerk ik het liefst op de computer met Adobe fotoshop. De laatste tijd hebben we weer wat foto's gemaakt dus daar kan ik nog wel even verder mee. Maar toch ben ik momenteel liever aan het tekenen en schilderen.

Haken dat wil ook nog wel en van lezen komt op dit moment maar weinig. Wie weet. er kan zo maar weer een leesvlaag op komen zetten en dan ga ik weer met de verschillende boeken aan de gang die in de boekenkast staan en waar ik nog niet aan toe ben gekomen.

Mijn Boeddhistische beoefeningen ja, daar komt niet veel verandering in. Die doe ik gewoon dagelijks. Die geven  rust, ruimte en aandachts oefening als basis die kan ik  best  gebruiken voor de broodnodige rust in deze hektische tijden waardoor ik me zo min mogelijk mee wil laten nemen. Iedere keer weer een stapje achteruit en kijken naar hoe ik erin sta en ermee omga. Niet alleen met de maatschappij, maar met het hele leven. De omstandigheden heb ik niet allemaal zelf in de hand maar wel de manier waarop ik ermee omga.

We waren in Zwolle. 

In De Fundatie worden prachtige beelden tentoongesteld.

Het beeld voorbij

God is dag en nacht, winter en zomer, oorlog en vrede, overdaad en honger.

Heraclitus  ca. 540-480 v.chr.

ALS GOD ALLES IS, IS GOD OOK NIETS
Wat weten we nou eigenlijk?
Helemaal niets.
Met lege handen in het NIET IETS staan.
Me niet meer afvragen of God wel of niet bestaat in een wereld vol ellende en narigheid. Werken aan de dingen die ik heb te doen. Alles naar eer en geweten durven zien en ervaren in mezelf en er zijn voor het geheel. Alles is er, alles mag er zijn. Zowel in mijzelf als in de ander. Niet meer in een kringetje om mezelf heen draaien, in al mijn gedachten, ideeën en fixaties.
Zien wat er om me heen gebeurd en de vrede in mezelf bewaren waardoor ik nergens voor wegloop maar er in alles kan zijn.

'Nazomeren'

Quan Yin

Een dagje kunst kijken zeer vermoeiend maar de moeite waard. Het is onmogelijk om de hele collectie in een dag te bewonderen en ik was onder de indruk van wat ik allemaal te zien kreeg.

Als eerste vond ik de Quan Yin hier op de Aziatische afdeling waar ik een slechte foto van bewaar die me zo ontzettend aansprak. Ik wist niet dat hij in de collectie van het Rijksmuseum werd bewaard. Ik was aangenaam verrast.

De Bodhisattva van Liefde Mededogen die in de Tibettaanse traditie Avalokiteshvara heet. Het is de kwaliteit van Groot Liefde en Mededogen.
Kwaliteiten die in ons aanwezig zijn maar nog niet volledig ontwikkeld. Aan de ontwikkeling daarvan kunnen we volgens het boeddhisme werken door je erop te richten. Daarbij is een voorbeeld heel behulpzaam.

Zwolle

We waren in De Fundatie. Zwolle.
Schitterend weer en genoten van de stad, het gebouw en de kunst

We vielen kennelijk op dezelfde schoenen.

De Fundatie, kasteel Het Nijenhuis in Heino

Alweer een week geleden dat ik mijn laatste berichtje hier plaatste.
Het komt er de laatste tijd niet zo van om tekstjes te plaatsen. Een tijdelijke kalm aan aktie? Misschien... De tijd zal het leren. Feit is dat ik het de afgelopen week erg druk heb gehad met het maken van de lay out voor het Magazine van Jewel Heart. Dat komt een paar maal per jaar uit en de ene keer steekt er meer werk in dan de andere keer, afhankelijk van de artikels die geplaatst worden en de beelden die ik erbij moet zoeken of maken.
Of heeft de tijd die daarin gaat zitten ook te maken met het ouder worden? Dat zou me niet zo bevreemden. Ik merk dat ik steeds eerder moe ben. Dat de dingen meer energie van me vragen en dus ook alles wat langzamer gaat. Ja ik zal toch wat bedachtzamer met mijn tijd om moeten gaan, want grote vermoeidheid leidt ook tot meer darmklachten heb ik ondervonden, dus ... alles op zijn tijd.

Gister waren we in het museum De Fundatie het Nijenhuis in Heino. Een heel mooie beeldentuin en ook in het kasteel waren prachtige kunstwerken te bezichtigen. Erg leuk en verrassend vond ik de werken van Hieron Presser. Ik kon me nauwelijks voorstellen dat zijn werk zou passen bij de inrichting van het kasteel maar het werd werkelijk een verrassing. Ik heb genoten van de prachjtige schilderijen en de mooie combinaties met het antiek van het kasteel.

Maar dat was niet het enige. Het was ook prachtig weer en we hebben genoten van de beeldentuin en de beelden die niet alleen in de Engels aandoende tuin met perkjes achter de ingang zichtbaar werd

Maar ook rondom in de lommerrijke bosschages

Het was een heerlijke dag.
Meer foto's op mijn Facebook pagina met deze link als je er bent ingelogd.

Onafhankelijk bestaan

In ieder leven dooft op zeker moment het innerlijk vuur. Het wordt weer opgepord door een ontmoeting met een ander menselijk wezen.

Albert Schweitzer.


Onafhankelijk bestaan

Bestaat dat eigenlijk wel? Is er iemand die volkomen onafhankelijk in het leven kan staan? Als er slechte ervaringen zijn met een relatie dan kan het idee ontstaan dat je met niemand meer iets te maken wilt hebben en dan moet je oppassen dat je niet steeds verder in dat idee 'wegzakt'.  Natuurlijk de één heeft meer mensen om zich heen nodig dan de ander, maar buiten contacten kunnen we geen van allen. Zelfs niet voor de meest simpele dingen en voor ons levensonderhoud zijn we in veel opzichten van anderen afhankelijk.

Daar komt nog bij dat, juist die ander waar ik niets mee op heb of waar ik zelfs een hekel aan heb, me een spiegel voorhoudt en ik kan ervaren dat het heel moeilijk is om in evenwicht te blijven onder alle omstandigheden. Om gelijkmoedig te zijn en lief te hebben. We spiegelen ons liever in ons beste doen op de manier waarop we ons aardig kunnen gedragen. Met mensen die we leuk vinden. Maar die andere kant is ook in ons. De kant van weerstand en ongenoegen. We kunnen wel allerlei problemen vermijden en denken dat ze er niet zijn, maar als de omstandigheden zich voordoen popt er veel naar boven. Soms zelfs dingen waarvan we dachten: daar heb ik (gelukkig) geen last van. Juist in die moeilijke situaties kunnen we oefenen om ermee om te leren gaan. Haalt het je te ver onderuit, dan kun je het natuurlijk beter maar een poosje vermijden tot je hopelijk weer wat stabieler in je vel zit en er weer een sprankje inzicht en mededogen naar boven komt. En soms merk je dan als je niet teveel in je ongenoegen zit vastgeroest dat je die ander toch verdraagt, ondanks je eerdere boosheid. En het mooiste is dat zulke oefeningetjes iets van je eigen ego afknabbelen en je leren in de toekomst wat stabieler in je lijf te zitten, want daar heb je juist het ego niet bij nodig dat zich aan bepaalde ideeën vastklampt.

Wanneer we dan weer iemand tegenkomen die ons aanraakt, diep aanraakt en verder helpt, kan dat weer heel opwekkend werken en het innerlijk vuurtje oprakelen. Hoe je het ook wendt of keert:
We hebben elkaar nodig.

Eenzaam maar niet alleen.

Museum voor Moderne Kunst Arnhem

Afgelopen week heb ik nauwelijks tijd gehad voor mijn dagelijkse dingen. Maar gelukkig heb ik die wel gedaan. Het bloggen is er een beetje bij ingeschoten. Maar nu is het Jewel Heart Magazine zo goed als klaar en de lay out weer verzorgd. Nog even de puntjes op de i en dan kan het naar de drukker. Het is een dubbel nummer geworden met interessante artikelen. Ik vind het dan altijd weer leuk als het op de plank ligt en het er goed uitziet.

De week is weer begonnen en na een fijn weekend liep vanmorgen de wekker om 5.30 uur af. Meestal stap ik dan mijn bed niet weer in als Fer de deur uit is want het duurt minstens een uur voor ik in slaap val en word dan zo gammel wakker. Opblijven geeft me de gelegenheid even een blogje neer te zetten. En hier ben ik dan weer. En het is best fijn zo vroeg op als ik eenmaal mijn bed uit ben. Maar zo denk ik er niet over als de wekker afloopt hoor  :-)

Zaterdagmiddag zijn we in het Museum van Moderne Kunst in Arnhem geweest. Ik heb weer genoten. Er waren schitterende tentoonstellingen en veel te veel voor één middagje. Het boeit me altijd weer te merken dat, als ik me meer verdiep in kunst die me op het eerste gezicht minder aanspreekt en ik leer de achtergronden en visies van de kunstenaar herkennen, hoe anders ik dan ga kijken en het werk heel anders ga waarderen. Het lezen van de achtergrond informatie is dan zeker ook belangrijk geworden om inzichten aan te passen en me breder op te kunnen stellen.

Ach zo is het natuurlijk met alles. Als je niet voldoende afweet van iets kun je er ook geen oordeel over hebben.   Je functioneert het beste wanneer  gevoel en denken samen komen. Alleen op gevoel afgaan geeft een vertekend beeld want dan breng je slechts je emotionele waarden naar de oppervlakte. En dat heeft altijd de kleur van de eigen bril waardoor je kijkt.  Alleen op denken afgaan houd je vast in de materie. Samen maken ze je de mens die je bent. Als één geheel beïnvloed door alle dingen en omstandigheden rondom. Het denken geeft je de mogelijkheid je gevoelens bij te stellen waar nodig of waar je dat belangrijk vindt.

Drie of vier wanden met eigen collectie

Fotowerk met een intrigerende videofilm van Erwin Olaf

Marlene van Marlene Dumas

En neorealisme

Schuhmacher

Om maar te zwijgen over Willink, Pyke Koch, Dick Ket, Mankus etc.

Eeuwige stroom

Sommige dingen ontstaan met grote snelheid, andere dingen verdwijnen met grote snelheid; en een deel van wat nu ontstaat, is alweer verdwenen. Beweging en verandering vernieuwen de wereld constant  net als de ononderbroken stroom de oneindigheid der eeuwen constant vernieuwt, Aan welke van alle dingen die voorbijsnellen in deze vliedende stroom waarin niets blijft zou jij een hoge waarde willen hechten? Dat zou zijn alsof je verliefd werd op een van de mussen in de lucht terwijl die alweer uit het zicht is verdwenen.

Marcus Aurelius

.

Rodin

Vandaag zijn we in het Singer museum van Laren geweest.
Daar is een prachtige tentoonstelling met erotisch werk van Rodin. Beelden en tekeningen. Ik heb daar werkelijk mijn hart op kunnen halen.
Jaren geleden of moet ik zeggen decennia geleden was ik in Musee Rodin, Parijs en was helemaal verkocht. Ik weet nu dat er niets verloren is gegaan van de herinnering en het bijbehorende gevoel toen ik zijn werk hier weer zag.

Ik mocht er natuurlijk geen foto's maken dus leende ik een plaatje van internet maar dat haalt niet bij de werkelijkheid van een wandeling door het museum. Het gemak waarmee Rodin zijn modellen lijkt neer te zetten in de meest erotische poses, waarbij hij zelfs niet eens naar het papier keek waarop hij tekende, is onvoorstelbaar. Hij weet zijn liefde voor de vrouw en de kunst zo mateloos boeiend over te brengen

Ik heb in Laren mijn fascinatie weer  ruimschoots opgehaald. 

Herfst

Al staan er wolken voor de zon, de gele herfsttooi zorgt in huis voor verlichting. De werkelijkheid is  veel stralender dan de afbeelding.

Rozenkrans, Mala en Krishnamurti

Ik vraag me af of iemand wel eens de Rozenkrans heeft gebeden, merkt Sagita op in het vorige blogje en ik speel even 'zwaan kleef aan', door er een volgend blog van te maken, want ik vind het een mooie opmerking in dit verband met het citaat van Krishnamurti dat ik plaatste.

Het is algemeen bekend dat Krishnamurti wars was van het achternalopen van Guru's en het volgen van kerkelijke en religieuze stromingen of het je verbinden met- en je (vast) houden aan bepaalde methoden omdat je dan meteen in de afgescheidenheid terecht komt  en denkt dat je iets zou kunnen bereiken of dat iets anders je kan brengen wat je verwacht. Heel terecht zegt hij dat  dat slechts conflicten veroorzaakt. Automatisch zit je middenin de dualiteit. Ik en de- of het andere.  K. Probeerde over te brengen dat die afgescheidenheid niet bestaat. Dat was zijn levende ervaring, de Waarheid van waaruit hij kon leven Dat wilde hij delen.
Hij vertelde in dialoog over die eenheid in alle dingen die hij had ontdekt omdat hij wilde dat je met hem meedacht over; hoe je denken voelen daarop gericht kon zijn.  Hij wilde niet iets verkondigen want daarmee zou hij een guru worden wat hij beslist afwees. Daarmee zou je onmiddellijk weer in de tegenstellingen van hij en ik vervallen. Hij zocht de dialoog zodat je zelf tot ontdekkingen kon komen hoe aandachtig leven, denken en ervaren op elkaar af te stemmen. Zo, zegt hij, word je leven een voortdurende meditatie.

Dat we doorlopend in eenheid kunnen leven, is niet onze 'normale' manier van doen en denken en heel moeilijk te zien en te doorzien. Hij probeerde ons aan te moedigen daar samen met hem over na te denken en belangrijker ook vandaaruit te LEVEN.

Tot zover over K en zijn waardevolle overdenkingen.

Het probleem bij dit alles is mijns inziens dat- de meeste mensen, of misschien kan ik het beter over mezelf hebben, - ik niet in staat ben op die manier mezelf voor meer dan een korte periode bewust te zijn van wat ik zeg denk of doe. Meestal gaan mijn gedachten regelmatig met me op de loop. Daarvoor hoef ik geen guru te volgen om daar achter te komen. Zo kom ik bij een Mala of een Rozenkrans terecht.


Ik merk als ik mijn Mala bid dat ik me tijdens de eerste paar gebeden of mantra's aandachtig en oplettend verdiep maar na een poosje herinner ik me mijn boodschappenlijstje waar nog een boodschap op moet worden gezet en op het moment dat ik dat ontdek ben ik alweer bij de 'les' terug. Maar soms ben ik bezig en heb de hele Mala gedaan voor ik er erg in heb. Dan zijn mijn gedachten met me op de loop gegaan en ben blij dat ik het eindelijk toch opmerk en ga weer terug. Ik gebruik mijn  mala als aandachtsoefening.
Daartegenover staat dat ik tijdens een retraite en het Mala bidden wel een heel bijzondere ervaring had die me duidelijk maakte dat ik in die eenheid kon verkeren. Dat kan ieder ander ook onder allerlei andere omstandigheden gebeuren, daar heb je de Mala of Rozenkrans niet persé bij nodig, maar het kan een hulpmiddel zijn tot bewustwording en dat is waar het (voor mij) om gaat. Me bewustworden dat het niet om het ding gaat maar om mijn eigen bewustzijn en het me kunnen richten op iets waar ik voor kies.

K. kon al deze 'dingen' afwijzen want hij wist wat het was om aandachtig te zijn en in eenheid te leven. Hij had de mogelijkheid zonder 'hulpmiddel' in aandacht te zijn, maar hij wist ook wat het was om je aan iets vast te houden alsof DAT het zou zijn en wees het dus af. Als we dingen vastzetten, dus ook  een Rozenkrans, Mala of allerlei andere zaken verbinden met iets 'zaligmakends en een must'  dan zit je onmiddelijk in die tweeheid. Je zou kunnen gaan geloven dat HET de waarheid is.

Ik denk ook altijd in vergelijk met 'gewone' dingen: pas als je de muziek kent kun je loslaten en  improviseren. Evenals schilderen: als je de vorm kent kun je hem loslaten en abstraheren.
De eenheid en onderlinge verbondenheid van al het leven ken ik  nog niet en leef het overgrote deel in de dualiteit van alle dingen die op zichzelf staan. Heel langzamerhand begin ik er misschien een tikkeltje van te begrijpen, maar dat is nog lang niet: het kunnen leven. Dus gebruik ik hier en daar wat 'hulpmiddelen' om ze onmiddelijk ook weer los te kunnen laten. Oplossen is een regelmatige oefening in het Boeddhisme. Ik ben me bewust dat die bruggetjes niet zaligmakend zijn. Dat het mijn bewustzijn is dat het doen moet.

Nu ben ik gelukkig in staat om door de dag heen me een tikkeltje meer bewust te zijn dan vroeger en daar ben ik dankbaar voor. Het helpt me. Hoe en of die weg gegaan wil worden, dat is voor iedereen anders. Ik schrijf hier alleen over mijn eigen ervaringen en omdat ik graag wil delen. Ik zou willen dat dat duidelijk is. Iedereen heeft zelf de mogelijkheid te denken en te interpreteren. Doe ermee wat je wilt.

Peperduur

Meissen porselein.
Van a tot z handwerk.

Meissen

Ja, Meissen is ook porselein. Maar dit zijn gewoon straatstenen waar je beter niet met hoge hakken op kunt lopen.  Het is handiger je bij de omststandigheden aan te passen.

En nog wat foto's op http://ellyvandoorn.wordpress.com/