Sonsbeek Internationaal, Eko Prawoto

We zijn afgelopen week enkele keren naar Park Sonsbeek geweest. Daar zijn heel wat kunstwerken te bewonderen en het is een heerlijk wandelpark. We maakten steeds door een gedeelte korte wandelingen en genoten van het mooie weer. Bij de witte villa, een gebouw uit de koloniale tijd, ligt al jarenlang het witte beeld dat nu tijdens de kunstmanifestatie  Sonsbeek Internationaal gezelschap heeft gekregen.


















..
De Indonesische kunstenaar heeft zich door het huis laten inspireren en diagonaal van de heuvel af in perspectief verschillende objecten opgesteld. In de vierkante object naast het huis hebben zich ook al trouwplechtigheden voltrokken. Het is mooi om er rond, in en door te wandelen. Een mooi park als Sonsbeek waardig.
Alle objecten zijn van enorme bamboestammen gemaakt.

En de foto hieronder vond ik op Facebook.

Prachtig! Derek en Ellen gaven elkaar afgelopen weekend het ja-woord in het bamboepaviljoen van Eko Prawoto. Sonsbeek International feliciteert jullie met jullie huwelijk! \

<3

De wereld verbeteren

Toch vind ik het vreemd dat een zelfmoordaanslag in Bagdad een heel ander gevoel oproept dan een aanslag in Frankrijk. Zou dat komen omdat er in de media minder aandacht aan wordt besteed of omdat het verder weg is, buiten de ons omringende landen. En het verschil in emotie zou waarschijnlijk nog groter zijn wanneer er hier in Nederland zoiets verschrikkelijks zou gebeuren. Ook al zou er niemand van mijn directe omgeving bij betrokken zijn.

Dat geldt voor mij en zal natuurlijk voor alle mensen gelden. Wat moet het toch verschrikkelijk zijn om in een land te wonen waar die ellende onverwachts en herhaaldelijk aan de orde van de dag is. Overal lijkt oorlog en terreur te heersen. Jarenlang bleven we er hier van verschoond. Die tijd lijkt nu voorbij te zijn. Hebben we het hier in het westen met onze arrogante lifestile over onszelf afgeroepen? Ik weet het niet want hoe het ook is, moord en doodslag is nooit goed te praten, onder geen enkel omstandigheid.

Ja, ja goed gezegd, maar ooit toen ik in mijn leven aan de lijve bedreigd werd heb ik ook in dubio gestaan het mes te pakken dat op de koelkast lag. Ik heb het niet gedaan en overleefd. Maar nu zet het mij wel aan het denken en heb ik mijn oordeel niet meer zo snel klaar. Niet om het doden goed te praten maar om inzicht te krijgen in de werkzaamheid van emoties.

Zolang we die niet onder controle hebben, kun je nooit weten waar je toe in staat bent. Dus... begin ik maar weer bij mezelf. Opmerkzaamheid.  De enige plek waar de wereld veranderd kan worden. Toch...?

Natuurlijk kunnen we het ook buiten onszelf leggen en wijzen naar politici, terroristen, dictators enz. Maar dat geeft vooreerst ook geen resultaten. Dus houd ik het maar bij mezelf en kijk naar alles wat er binnen en buiten goed- en mis gaat.

Niet zo n vrolijk blogje. Maar wel wat er zich de laatste tijd in onze rustige welzijnsstaatjes afspeelt.

Aleppo

Schrijven of schilderen

Het lijkt wel of ik weer schrijfzin krijg. Dat heb ik in tijden niet meer gehad en hield me voornamelijk bezig met schilderen. Dat kun je zien op het schilderijen blog. Nou heb ik wel vaker gedacht: kom ik zal weer eens vaker een berichtje in mijn magazijn plaatsen. Maar iedere keer ging die opwelling vanzelf weer over.
Het is dus gewoon afwachten waar de lust me toe drijft. Nu met het tablet is het wel makkelijker om te schrijven. Ik hoef niet meer de hele computer op te starten en kan gewoon op de bank een berichtje schrijven. De mogelijkheden om te publiceren zijn dan iets anders en linken wat moeilijker in het bericht te plaatsen.  Maar dat is ook weer een uitdaging tot onderzoek, eens even uitproberen of ik via mijn tablet ook een link van mijn schilderijenblog rechtstreeks in dit berichtje kan krijgen.
Ja, dat is gelukt, maar of ik het goed heb ingevuld en je op de goede site terechtkomt, is de vraag. Ga ik na publicatie uitproberen en nu alvast een van mijn schilderijen als illustratie hieronder.

Warm he...

Buiten is het heet. Daarom houden we alles binnen zoveel mogelijk koel en tot nog toe gaat dat redelijk. Ook in de serre houden we alles zoveel mogelijk koel want gelukkig is die op het noorden.

Wat zijn wij mensen toch vreemde wezens. De ene keer vinden we het te nat, dan is het weer te droog, te koud, te heet en we hebben maar weinig vrede met dat wat is.

Dus blijf ik even in het hier en nu met de gedachte: het is mooi weer om de diepvries te ontdooien. Daar hoef ik weinig voor te doen. Ik haalde hem leeg en verplaatste de inhoud naar de andere diepvriezer waar nog wel wat bij in kon.  Binnen  de kortste keren hoor ik nu de ijsbrokken naar beneden vallen en het water door het pijpje in de bak lopen. Er komt geen haarföhn aan te pas.

Nu eerst maar eens zien wat we zullen eten want zoals gewoonlijk plan ik daar zo goed als niets voor en maak wat me voor handen komt.

Gaat vast goedkomen  😁

Sonsbeek en kunst

Gisteren maakten we een wandeling door Sonsbeek.

Arnhem staat bekend als parkenstad en het doet zijn naam eer aan. Rondom de binnenstad zijn parken en daarin kun je eindeloos wandelen. Het is zelfs mogelijk de halve stad rond te trekken van park na park om uiteindelijk op het Centraal Station te komen. Maar gister gingen we even naar Sonsbeek waar momenteel ook een kunstmanifestatie te zien is. Er was een enorme tent gebouwd van zwemvesten die door vluchtelingen waren gedragen. Het was een indrukwekkend project.

En natuurlijk is het op zich ook een prachtig park