maandag 23 september 2019

Het leven is een feestje

Ja dat kan lang niet iedereen zeggen. Maar je moet er wel zelf iets van maken.

Over alles wat me vooral de laatste tijd bezig houdt. Nou dat is nogal wat.  Een paar jaar geleden ben ik gestopt met wat cursussen en vrijwilligerswerk daaromtrent en dacht : ik ga het rustiger aan doen. Dat is me aardig gelukt en mede daardoor waren er verschillende lijfelijke problemen die op een veel lager pitje kwamen te staan.
Ook ging dit snoepgrage mens wat minder suikers gebruiken en dat zette allemaal zoden aan de dijk. Minder verplichtingen en gewoon mijn eigen ding doen zoals het uitkomt. Ik voelde me stukken beter.

Intussen kwamen er toch weer allerlei dingen op mijn pad die ik leuk vond en waar ik me mee bezig ging houden. Ik zit dan wel niet zo vaak meer op de blog maar het leven neemt wel zijn loop en soms ben ik drukker dan ooit, ook omdat ik sneller moe ben en minder kan doen op één dag.
Zo ga ik regelmatig naar Vreedenhoff. Het zorgcentrum nog geen 100 meter verderop . Dat is lekker makkelijk en dichtbij. Ik kom er vrij regelmatig. Een keer in de maand draai ik in een huikamer wat klassieke muziek voor liefhebbers. Mijn schilderijen hangen er nu een tijdje en ik doe hand en span diensten als het zo uitkomt. Soms word ik gevraagd te fotograferen bij activiteiten en samen met  andere vrijwilligers doen we een zangmiddag. Maar als ik zoals vannacht een slechte nacht had vanwege verkramping van mijn darmen waar ik wel vaker last van heb dan is het geen probleem af te zeggen. Dat geeft rust. Intussen ben ik daar weer net als vroeger toen ik er werkte, weer als kind aan huis.

En dan schilder en fotograferer ik nog steeds en drijf daarbij op mijn ervaring die ik heb opgebouwd want het zien gaat steeds verder achteruit en ik hoop dat het nu een beetje stabiel blijft. Maar goed, ik weet nu dat ik niet voor een gat te vangen ben 😀

Door die zangmiddag ben ik op zoek gegaan naar een eenvoudige gitaar en kwam er dus een van zolder. Maar ik heb ook daar zo vreselijk veel plezier mee dat ik besloot een wat betere beginnersgitaar te kopen en nu kom ik zo langzamerhand tijd te kort want het zijn allemaal zulke leuke dingen om te doen dat ik tijd tekort kom.

En zo komt het dan dat ik hele dooie vingertopjes begin te krijgen aan mijn linkerhand omdat ik na meer dan 50 jaar weer eelt aan het kweken ben




dinsdag 17 september 2019

Daar is ie dan

Nannie vroeg zich af wat er van het schilderij dat ik in het vorige blogje plaatste,was geworden. 
Intussen hangt het op de expositie  in Vreedenhoff .
Afgelopen weekend deed ik mee aan de kunstroutePresikhaaf en het schilderij was precies  op tijd klaar. De kunstroute is afgelopen maar de schilderijen mogen nog tot en met oktober blijven hangen. Er hangen twaalf grotere werken.









dinsdag 3 september 2019

Het oude vernieuwen

Er staat een oud schilderij op de ezel .  Ik wil het over gaan schilderen. Want de kelder staat vol. Dus zoek ik regelmatig iets uit om over te schilderen. Nu is deze aan de beurt. Maar ik heb ook moeite om een begin te vinden. Ik zal maar eens beginnen die drie rode bootjes weg te halen en dan zie ik wel waar het schip strand.





Moe

Ik had de laatste tijd zoveel energie maar vandaag is alles vervlogen en ben ik toen Fer ging tennissen in slaap gevallen. Nog een beetje duf dus. Maar hopelijk komt de pit nu weer terug.
Ik luister naar klassieke muziek want vrijdag ga ik weer een en ander op Vreedenhoff laten horen.
Gister voor het eerst met de gitaar geprobeerd in de kerkzaal met de bewoners te zingen maar dat valt nog niet mee.  Misschien toch nog beter voorbereiden.
Na de vakantie ook weer geschilderd gistermorgen bij de kwa. Is ook wel veel op een dag. Eerst weer in het gareel komen na de vakantie.


zondag 1 september 2019

Expositie

Het is weer zover.
Ik ben alle voorbereidingen aan het treffen voor de tentoonstelling op Vreedenhoff en doe dan ook meteen mee met de kunstroute Presikhaaf/Plattenburg.

Eerde moest mijn werk tijdens de kuinstroute in Presikhaaf hangen maar nu, na de uitbreiding kan mijn werk ook in Vreedenhoff hangen en daar ben ik blij om want ik weet niet of ik nog de energie zou opbrengen om verder van huis te gaan hangen. Nu is het lekker dichtbij. Bij de buurman als het ware.  Aanstaande zaterdagmorgen ga ik het kleine werk dat er nu hangt vervangen voor het grotere werk dat ik er nu voor heb. Hieronder het affiche dat ik maakte. En natuurlijk de klik naar de website van de kunstroute waarop je ook de folder kunt vinden

http://www.kunstroutepresikhaaf.nl/


woensdag 28 augustus 2019

Druk druk druk

Ja daar ben ik weer.. Vanaf dat ik de gitaar weer heb opgepakt lopen mijn dagen vol met allerlei extra activiteiten. Dat lijkt denk ik maar zo, Maar intussen loop ik alles zingend te doen. Ik heb altijd graag gezongen maar mijn stem liet het de laatste jaren afweten. Nu ik daar ook wat vaker mee bezig  ben merk ik dat ik ook weer iets hoger kan zingen. Nou ja... zingen. Ik loop maar wat te galmen door het huis en het interesseert me niet meer of het wel of niet mooi is, zolang ik er maar plezier in heb en Fer is nog niet weggelopen. Wel maken we er grapjes over. Het repertoire loopt van
In Holland staat een huis en de zilvervloot tot Love me tender en All I have to do is dream. Ik hark er vrolijk op los en gelukkig, met de pijnlijke vingers gaat het al iets beter.

Nu moest er ook nog een cadeautje komen voor een jarige vriendin en vanmiddag heerlijk wezen winkelen op Kronenburg. Daar was ik ook al tijden niet meer geweest. Ik slaagde er ook nog en de beloning was een heerlijke glas chocolademelk met slagroom.

Vanmorgen naar de kapper geweest. Het kan niet op. Ik voel me een bezige bij. Het kan  niet op. En dat met die warmte... Nou ja af en toe zit ik even uit te zweten, zoals nu achter de computer.  Nu nog een foto eronder en dan is dit blogje klaar. Gaan we lekker eten.




donderdag 15 augustus 2019

Pijn in mijn vingers

Maar ja het is dan ook wel heel leuk weer een beetje te tokkelen op een ukelele of een gitaar..

Dat kwam zo.

Er is op Vreedenhoff en zangmiddag voor de bewoners en een van de vrijwilligers is daar heel voortvarend mee aan de gang gegaan. In eerst instantie heel schoorvoetend en kalm aan maar het sloeg zo aan dat er iedere week wel veertig bewoners in de zaal zitten. Gebracht en begeleid door medewerkers. Ik help ook mee als vrijwilliger en van lieverlee krijg je heel veel plezier in die oude liedjes wanneer je ziet hoeveel plezier de bewoners er in hebben.
De paden op de lanen in. Door berg en dal klinkt hoorngeschal en de blauw geruite kiel het is verwonderlijk hoeveel informatie en liedjes er op het internet gevonden kunnen worden.

Maar nu heb ik ook helemaal de geest te pakken. Vroeger speelde ik gitaar en toen speelde ik met akkoorden de zestiger jaren tophits, Al tientallen jaren geleden deed ik het instrument weg en ik heb geen idee waar ik het had gelaten. Ik kreeg van Vreedenhoff een ukelele te leen en daarop leerde ik wat accoorden die op dat ding toch weer anders zijn dan op de gitaar. Maar intussen konden wel mijn vingertopjes een beetje eelt opbouwen.

Op zoek naar een gitaar dus. Overal gekeken en geïnformeerd tot ik woensdagochtend bij een vriendin op de koffie ging en haar het verhaal vertelde.
"Ik heb er nog een op zolder"
Mijn verbazing kenden geen grenzen, evenals die van haar. Volgens mij was het mijn oude gitaar en zij had ook geen idee meer hoe ze eraan gekomen was.

Het vervolg is duidelijk. Dagelijks ben ik er op aan het experimenteren. Het valt nog niet meer en ik heb eigenlijk helemaal geen zin om me er er op een professionele manier in te verdiepen dus ik ben op gevoel en gehoor aan het werk maar het plezier is er niet minder om. Evenals de pijn in de vingertoppen. Maar dat zal wel weer overgaan als het eelt er is. En... binnenkort zet ik er nylon snaren op dat zal hopelijk ook wat makkelijker functioneren.


woensdag 7 augustus 2019

Beregoed

We waren weer in Burgers Zoo en daar is altijd wel iets te beleven.
Nu waren de jonge beertjes weer te bewonderen en ze maakte er meteen een hele show van. Kijk maar.



woensdag 24 juli 2019

Monchau

Ik zou helemaal vergeten het volgende bericht te posten van ons reisje naar de drie landen waar Vaals zo bekend om is geworden. Dus hier volgt Monchau.


Nou ja, nu kom ik tot de ontdekking dat het er al wel opstond.  aar Arcen nog niet dus die komt later.















zondag 21 juli 2019

Kan de mens veranderen

Alweer een hele tijd geleden dat ik iets in mijn Magazijn postte. Ik merk toch dat ik steeds minder behoefte heb om te schrijven en veel meer tijd en aandacht besteed aan het visuele. Zoals de fotootjes en het schilderen.

Ik heb niet zoveel nieuws te vermelden. In principe is alles al gezegd en gedaan en wat zal ik daar dan nog aan toevoegen. Wel geniet ik heel intens van alle beelden die mijn oog raken en die bewaar ik graag. De mooiste fotootjes zet ik dan op Facebook maar ook nu in Wordpress want daar heb ik nu een klein abonnement op genomen. En verder zit ik niet meer zo vaak achter de computer maar meer op de tablet.

Toch als ik nu even zo zit te tikken merk ik dat ik dat best heel leuk vind het is meer zo dat ik vind dat ik niets te melden heb. In het verleden heel veel overdenkingen geplaatst en ik lees nog steeds en verdiep me heel graag in Theosofie en boeddhisme maar ik vind dat iedereen zelf maar moet bedenken wat hij of zij met zijn of haar leven wil. Over spiritualiteit is overal van alles te vinden en te koop.

Momenteel lees ik een boek van Krishnamurti over Can Humanity Change?  Bijzonder interessant. Hij is in gesprek en op onderzoek naar verschillende vraagstukken die mij erg boeien. En op de tablet leest dat voor mij heel plezierig. De enkele Engelse woorden die ik niet kan plaatsen kan ik heel eenvoudig vertalen door de styluspen boven het woord te houden en zo lees ik er makkelijk doorheen. De onderwerpen en gedachtenstromen zijn al intensief genoeg dus ben ik heel blij met een makkelijke manier van vertalen.

Werkelijk een aanrader als je dieper wilt nadenken over Vrije wil, Het handelen, Liefde, Identificaties met het Zelf en Wat is waarheid. Niet eenvoudig en meestal hersenkrakers. Heerlijk om je in te verdiepen.

Heeee geweldig, ik vond het voor de liefhebber op internet. De link?

https://the-eye.eu/public/WorldTracker.org/Metaphysics%20%26%20Spirituality/Jiddu%20Krishnamurti%20CAN%20HUMANITY%20CHANGE.pdf


Koninginnepage




woensdag 12 juni 2019

Beelden in Kröller

Wat een verzameling beelden in het Kröller Müller museum. We waren een dagje naar buiten om te fotograferen en nog maar nauwelijks onderweg toen Ferry me al attent maakte op een hertje in het veld. Zelf had ik dat nooit kunnen ontdekken met mijn slechte ogen. Raampje van de auto open en dan is mijn fototoestel meteen een prachtige verrekijker en kon ik een paar mooi opnamen maken. Blij met mijn maatje en zijn ogen 😎😊😌




Maar eerst wilde ik graag even in het museum kijken. Er waren zoveel beelden van al die ouwe bekenden.
Rodin, Lehmbruch, Zadkine, Lipschitz, Maillol, Charlotte van Pallandt, Hepworth, Moore. Wouters, Visser en last but not least Marino Marini

Wat heb ik genoten.
En daarna nog een heerlijke wandeling buiten door de beeldentuin. Het kon niet op.













maandag 10 juni 2019

Vergaan

Het vergaan van de dingen. Daarvan kan ik intens genieten. Een dode boom,  Een huis dat op instorten staat, oude mensen en hun soms verweerde gezichten. Prachtig. Een bloem die begint te verwelken verspreidt meer geur dan wanneer hij begint te bloeien. Al die dingen kunnen zo bijzonder mooi zijn.Wat is het dat mij boeit in de vergankelijkheid?

Ook het menselijk verouderings- en stervensproces heeft veel aspecten die fascinerend zijn. Er vinden kennelijk processen plaats die tot nadenken stemmen. Niet alleen lijfelijk veranderd er veel maar ook mentaal vinden er veranderingen plaats. Niet bij iedereen hetzelfde maar voor ieder mens weer  anders. De een wordt wat rustiger en meer ingetogen de ander zal juist minder snel een blad voor de mond nemen. Soms lijkt het alsof de rem het niet meer doet. Vaak ook worden mensen ongeduldiger, alsof de dood hen op de hielen zit, meestal zonder er zelf die invulling aan te geven. Want doodgaan doen anderen en daar wordt voor onszelf liever niet aan gedacht.

Ach ja, misschien denken we er weleens aan maar altijd in de zin van: dat duurt hopelijk nog even en veel verder... Nee nu nog niet.

En toch.

Misschien als we meer iedere dag als onze laatste zouden beleven, Veel bewuster zouden zijn van de onzekerheid van het leven en dat echt iedere dag de laatste zou kunnen zijn, in ieder geval onder de goede omstandigheden waarin we nu leven. Als we daarover zonder angst en depressieve ideeën  na zouden kunnen denken, zouden we dan niet veel beter weten wat belangrijk is, ons veel vrijer voelen en minder emotioneel reageren op dingen die er eigenlijk niet toe doen. Beseffend hoe mooi het leven in ieder moment is?
Ook verdriet is de keerzijde van de mooie medaille die leven heet al kunnen we dat niet altijd zo ervaren.



Vanmorgen vloog ze nog.



Tweede pinksterdag

Gewoon een beetje helemaal niks. Ik ik heb de laatste dagen wat geschilderd en we zijn niet meer op stap geweest. Er zitten nog heel veel foto's in mijn mappen en terwijl ik er zo doorheen blader gooi ik regelmatig weer opnamen weg, Wat heb ik veel bewaard. Veel te veel. Het wordt hoog tijd dat de bezem er doorheen gaat.  Daar maak ik geen extra werk van maar doe ik op het moment dat ik erdoor blader en bedenk 'tja, hier doe ik echt niets mee' of  'dat is de zoveelste dubbele foto waar ik de beste uit wilde zoeken.'

Met kleding is dat heel wat lastiger. Dat gaat niet weg met een muisklik. Sommige dingen heb ik jaren niet aan gehad en toch blijft het maar hangen. Gewoon omdat ik er toch veel plezier mee had. Op dit moment ontbreken me dan de combinatie mogelijkheden. Maar zo plots komt er weer wat tevoorschijn weer ik weer veel plezier mee heb. En zo hangt mijn kast dus vol en zou ik in geen jaren nieuwe dingen hoeven kopen ware het niet dat...

O O wat is een mens toch een raar iets. Dat hebbe hebbe hebbe zit er lijkt het gewoon ingebakken. Is het niet voor kleding dan is het wel voor iets anders waar je je mee bezig houdt.  Nou ja, zolang het geen MUST is en je er ook weer makkelijk van los kunt komen, valt het misschien nog wel mee. Voor mij geldt,
Als het maar niet het belangrijkste is waar ik me mee bezig houdt. Er is zoveel dat veel belangrijker is. En dat ligt ook voor iedereen weer ergens anders.

Wat is er nou ECHT belangrijk?




Voor een slak is dat zijn eten en zijn huisje denk ik.

zaterdag 8 juni 2019

winden waaien

Als de wind bomen
Geselt, waait het blad naar waar
Het wordt geblazen


dinsdag 4 juni 2019

Er in en uit lopen

We hebben de laatste tijd al heel wat uurtjes in Burgers Bush doorgebracht met ons fototoestel. Handig met een abonnement je loopt erin en eruit net wanneer je er even tijd voor hebt.  Dat betekent dat we nooit het hele park in een keer bekijken. Het grappige is dat er altijd wel iet gebeurt of iets bijzonders te zien is. De ene keer is er geen foto te maken van neusbeertjes omdat ze in geen velden of wegen te bekennen zijn en de andere keer staan ze een moment op hun achterste poten.


Ze zijn gehuisvest in het nieuw aangelegde gedeelt tamelijk voorin het park en hebben hun domein tussen de aapjes.




Een heel bijzondere opname kon ik maken toen we een reiger langs een gracht zagen foerageren.  Als uitheemse vogel en gast snoept hij graag mee van de mogelijkheden in het dierenpark. Wat een vangst, Niet alleen voor de reiger maar ook het snapshot.


In de laatste rondgang die we afgelopen maandag maakten werd ik op diezelfde plek gefascineerd door de prachtige oeverbegroeiing vlak voor mijn neus.

Er stonden prachtige planten waaronder orchideeën en er vlogen verschillende libellen rond. Dus je hoeft er niet alleen heen te gaan voor de dieren in gevangenschap. Het park is zeer gevarieerd. Als je het maar zien wilt.











Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...